រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ វិស័យកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងកម្ពុជា ត្រូវបានគេមើលឃើញថា កំពុងទទួលរងនូវឥទ្ធិពលពីអន្ដរជាតិ ដែលនាំឲ្យមានការគំរាមគំហែងដល់ការងារកម្មករ-កម្មការិនីក្នុងស្រុក តែទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ្នកប្រតិបត្តិក្នុងវិស័យនេះមិនផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើបញ្ហានោះទេ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ វិស័យកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងកម្ពុជា ត្រូវបានគេមើលឃើញថា កំពុងទទួលរងនូវឥទ្ធិពលពីអន្ដរជាតិ ដែលនាំឲ្យមានការគំរាមគំហែងដល់ការងារកម្មករ-កម្មការិនីក្នុងស្រុក តែទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ្នកប្រតិបត្តិក្នុងវិស័យនេះមិនផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើបញ្ហានោះទេ តែអ្វីដែលកំពុងព្រួយបារម្ភខ្លាំង គឺផលិតភាពការងារគ្មានការប្រែប្រួល ខណៈប្រាក់ខែក្នុងវិស័យនេះបានបន្ដកើនឡើងជាបន្ដបន្ទាប់ ។
លោក កាំង ម៉ូនីកា អគ្គលេខាធិការរងសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែងជើងកម្ពុជា ហៅកាត់ថា(GMAC)បានឲ្យដឹងថា ប្រតិកម្មពីប្រទេសសហគមន៍អឺរ៉ុប មិនចោទជាបញ្ហាសម្រាប់វិស័យកាត់ដេរកម្ពុជាទេ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីដែលកម្ពុជាត្រូវធ្វើនោះ គឺពង្រឹងគុណភាពការផលិតរបស់ខ្លួនឲ្យកាន់តែខ្លាំង ខណៈតម្លៃពលកម្មបានកើនឡើងពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ដែលនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់ភាពប្រកួតប្រជែង ។
លោកបាននិយាយថា ៖« យើងមិនមានការព្រួយបារម្ភខ្លាំងទេពីប្រតិកម្ម ឬវិធានការរបស់អឺរ៉ុបមកលើវិស័យពាណិជ្ជកម្មរបស់ប្រទេសយើង។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងព្រួយបារម្ភខ្លាំងលើការកើនឡើងនូវតម្លៃពលកម្ម តាមរយៈការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាប្រចាំឆ្នាំ ហើយមានលក្ខណៈជាគំហុក ។ លើសនេះទៀត គឺពាក់ព័ន្ធនឹងគោលនយោបាយ
របស់រាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងការផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍បន្ថែមដល់កម្មករ និងផែនការគោលនយោបាយការពារមួយចំនួនទៀតដូចជា ការធានារ៉ាប់រងប្រាក់ឈ្នួល ឬភាពគ្មានការងារធ្វើ ជាដើម ។ តម្លៃពលកម្មដែលឡើងកាន់តែខ្ពស់នេះ អាចប៉ះពាល់ដល់ការប្រកួតប្រជែងក្នុងវិស័យកាត់ដេរជាមួយបណ្ដាប្រទេសជិតខាង និងក្នុងតំបន់ផងដែរ ក្នុងពេលផលិតភាពរបស់ខ្លួននៅតែគ្មានការអភិវឌ្ឍខ្លាំងប៉ុន្មាននោះ » ។
លោកបន្តថា វិធានការ ឬប្រតិកម្មរបស់អន្តរជាតិ ជាក់ស្តែងរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក គឺមិនមានប៉ះពាល់ដល់ពាណិជ្ជកម្មរបស់ប្រទេសទាំងពីរទេ ហើយលោកគិតថា វាក៏ដូចគ្នាសម្រាប់EUដែរ ។
លោកថ្លែងថា ៖« គេមានការកាត់ជំនួយ ឬកិច្ចសហប្រតិបត្តិការលើផ្នែកខ្លះដូចជា គ.ជ.ប វិស័យយោធា តែគេមិនអនុវត្តលើផ្នែកសំខាន់ ដូចជា ពាណិជ្ជកម្ម អប់រំ សុខាភិបាល ឬកសិកម្ម ជាដើមទេ » ។
ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពជាតិកម្ពុជា លោក សោម អូន ក៏យល់ឃើញស្រដៀងគ្នាដែរ ដោយបានលើកឡើងថា នៅក្នុងសភាអឺរ៉ុបមានប្រទេសជាច្រើន ដូចនេះ ត្រឹមតែប្រទេសពីរបី មិនអាចធ្វើឲ្យអឺរ៉ុបទាំងមូលបញ្ឈប់ការទិញផលិតផលពីកម្ពុជាទេ ជាពិសេសផលិតផលសម្លៀកបំពាក់ ។
លោកនិយាយថា ៖« យើងទទួលស្គាល់ថាវិស័យកាត់ដេរកម្ពុជាមានបញ្ហាប្រឈមមែន តែបញ្ហានោះ ជាគុណភាពក្នុងការផលិតប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏មានថៅកែរោងចក្រមួយចំនួនបានរអ៊ូពីបញ្ហានេះដែរ ដោយសារតែប្រាក់ខែកម្មករបានឡើងជាបន្តបន្ទាប់ ខណៈផលិតភាពមិនទាន់សមស្របទៅតាមប្រាក់ខែ » ។
លោកបន្តថា លោកមិនមានការព្រួយបារម្ភអ្វីទេ ទៅលើបញ្ហាទីផ្សារផលិតផលរបស់វាយនភ័ណ្ឌកម្ពុជា ហើយលោកជឿជាក់ថា អឺរ៉ុបនឹងនៅតែបន្តទិញផលិតផលវាយនភ័ណ្ឌពីកម្ពុជាបន្តទៀត ហើយថែមទាំងមានកំណើនជាងឆ្នាំមុនៗផងដែរ ។
ទោះជាយ៉ាងណា លោក អាត់ ធន់ ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពប្រជាធិបតេយ្យកម្មករកាត់ដេរកម្ពុជា ហៅកាត់ថា ស៊ីខៅឌូ បានឲ្យដឹងដែរថា បច្ចុប្បន្ន វាមិនទាន់មានសញ្ញាណាមួយបង្កផលប៉ះពាល់លើវិស័យកាត់ដេរពីការដាក់គំនាបរបស់សហគមន៍អឺរ៉ុបលើកម្ពុជាមែន ក៏ប៉ុន្តែផលប៉ះពាល់នេះ វាអាចលេចចេញជាក់ស្ដែងនៅអំឡុងពាក់កណ្ដាលឆ្នាំ២០១៨នេះ ។ លោកថា ៖« បើតាមខ្ញុំបានសាកសួរពីតាមបណ្ដារោងចក្រឃើញថា កិច្ចសន្យារវាងអ្នកទិញ និងអ្នកលក់ នៅមានសុពលភាព ពោលគឺអ្នកទិញបានចុះកិច្ចសន្យាទិញសម្រាប់រយៈពេលពាក់កណ្ដាលដើមឆ្នាំនេះរួចហើយ » ។
លោកបន្តថា បច្ចុប្បន្ន មាននិយោជកមួយចំនួនហាក់រារែកក្នុងការបណ្ដាក់ទុនបន្ថែមទៅលើការផលិតនូវផលិតផលវាយនភ័ណ្ឌសម្រាប់នាំចេញ ។ ដូចនេះហើយ ទើបតាមបណ្ដារោងចក្រមួយចំនួនមិនសូវសម្បូរការងារឲ្យកម្មករធ្វើបន្ថែមម៉ោងដូចកាលពីមុន ។
ស្របពេលវិស័យកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើង ដែលត្រូវបានចាត់ទុកជាវិស័យស្នូលមួយសម្រាប់ទ្រទ្រង់កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនោះ សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរកម្ពុជា និងក្រសួងពាណិជ្ជកម្ម បានស្វះស្វែងរកទីផ្សារបន្ថែមទៀតសម្រាប់នាំចេញផលិតផលនេះ ក្នុងនោះកម្ពុជាបានមើលឃើញទីផ្សាររួមមាន ប្រទេសរុស្ស៊ី, បេឡារុស, កាហ្សាក់ស្ថាន, អាមេនី និងកៀហ្ស៊ីស៊ីស្ថាន ជាដើម ។
គួរបញ្ជាក់ថា តាមរបាយការណ៍របស់ធនាគារជាតិនៃកម្ពុជា ដែលចេញផ្សាយនាពេលថ្មីៗនេះបានបង្ហាញថា ការនាំចេញសម្លៀកបំពាក់ របស់កម្ពុជា ក្នុងឆ្នាំ២០១៧កន្លងទៅនេះ មានទឹកប្រាក់ជិត៦ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក ហើយការនាំចេញស្បែកជើងវិញ ក៏មានទឹកប្រាក់ប្រមាណ៧០០លានដុល្លារអាមេរិកផងដែរ។ ដោយឡែក ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១១ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ទីផ្សារធំៗសម្រាប់ផលិតផលវាយនភ័ណ្ឌរបស់កម្ពុជា រួមមាន អឺរ៉ុបមានចំណែក៤៦%, អាមេរិក២៤%, ជប៉ុនមានប្រមាណ១៦% និងទីផ្សារធំទី៤ គឺប្រទេសកាណាដា មានចំណែក៩% ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ