ខេត្តបាត់ដំបង ៖ តន្ត្រីករពីសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមត្រូវទាត់ខ្យល់នៅពេលចាស់ទៅ ព្រោះតែឧបករណ៍តន្ត្រីសម័យទំនើបនេះគេមិនប្រើគ្រឿងផ្លុំដូចសម័យមុនទៀតឡើយ តែប្រើអក្សរនាតភ្លេងនៅតែចេះចងចាំដដែល ព្រោះគ្មានអ្វីប្រែប្រួល ហើយវ័យកាន់តែចាស់ផងនោះក៏មិនចង់ទៅប្រឡងប្រណាំងអ្វីទៀតដែរ គិតតែពីថែរក្សាសុខភាព ដើម្បីរស់នៅបានឃើញមុខកូនចៅជាបន្តទៅទៀតតែប៉ុណ្ណោះ។
លោកសា យក់ជួន ពេលនេះមានអាយុ៧២ឆ្នាំហើយ ជាតន្ត្រីករជើងចាស់សព្វថ្ងៃ រស់នៅក្រុងសិរីសោភ័ណ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ កំពុងរស់នៅតែ២នាក់ប្តី-ប្រពន្ធ ឬយាយ-តា ដែលមានកូនចំនួន៥នាក់ ប្រុស៣ ស្រី២ មានប្តីមានប្រពន្ធ ហើយបានបែកចេញមានផ្ទះនៅភ្នំពេញ និងសៀមរាបទៅនៅរៀងៗខ្លួនអស់ទៅ ។ លោកសា យក់ជួន បានរំលឹកពីប្រវត្តិកាលពីយុវវ័យ ហើយបានក្លាយទៅជាតន្ត្រីករកាន់គ្រឿងផ្លុំត្រុំប៉ែត (Trumpet) តាំងពីសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមមកនោះ ព្រោះលោកពេលនោះជាក្រុមយុវ័នខេត្តបាត់ដំបង ដែលគ្រប់គ្រងដោយព្រះរាជអាជ្ញាសាលាដំបូងក្នុងសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយម ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៧-៦៨ ដែលកាលនោះអ្នកស្រីប៉ែន រ៉ន, អ្នកស្រីធៀម សុភ័ណ អ្នកស្រីធៀម សុភាព នៅជាកូនសិស្សច្រៀងនៅបាត់ដំបងមិនទាន់បានឡើងទៅច្រៀងនៅភ្នំពេញនៅឡើយទេ ហើយភោជនីយដ្ឋាន (បារ) ស្ទឹងខៀវនៅបាត់ដំបងក៏មិនទាន់បានបើកដែរ ។
លុះដល់ឆ្នាំ១៩៧០ចូលដល់សម័យលន់ នល់ ទើបបានបែកក្រុមគ្នាដោយលោកបានមកលេងជាមួយក្រុមស្រោចស្រង់ជាតិរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧២ បានទៅប្រគុំឲ្យភោជនីយដ្ឋាន (បារលើ) និងបារម៉ាស៊ីនភ្លើងនៅប៉ៃលិន ជាមួយលោកខ្ចៅ ពេជ្រជាអ្នកកាន់ហ្គីតាដែលពេលនោះល្បីខ្លាំងបទបុប្ផាឈៀងម៉ៃ របស់លោកអ៊ុយ ហែលជាអ្នកនិពន្ធ និងតែងបទបានច្រើនត្រូវជិះយន្តហោះឡើងមកភ្នំពេញថតម្តងបន្តរហូតមកដល់ឆ្នាំ១៩៧៤ ដោយសារការរំខានពីសន្តិសុខសម័យច្បាំងគ្នាពេលមានសង្គ្រាម ក្រុងប៉ៃលិនមិនត្រូវបានធានាសុវត្ថិភាពឡើយ ហើយយប់ឡើងតែងតែមានការផ្តាច់ភ្លើងរំខានជាប្រចាំ លុះដល់ឆ្នាំ១៩៧៥ សន្តិសុខមិនល្អ ហើយមេរោគគ្រុនចាញ់រាតត្បាតបន្ថែមទៀត លោកបានចេញពីប៉ៃលិនវិញមុនលោកវ៉ា ហុង និងលោកហូ ឡាវី ចំណែកលោកខ្ចៅ ពេជ្រ ក៏បានចូលក្នុងក្រុមទាហាននៅសេអ៊ី4 តែម្តងទៅ លោកសា យក់ជួន បានមករស់នៅក្នុងស្រុកមង្គលបូរី ជាទាសីក្នុងសម័យប៉ុល ពតបន្តរហូតមក ។
ក្រោយពីប្រទេសជាតិយើងបានសុខសន្តិភាពពិតប្រាកដហើយ នៅឆ្នាំ១៩៩៨ លោកសា យក់ជួន បានទៅរស់នៅក្បែរភូមិកំណើតនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ដោយបានបោះចោលការដើរប្រគុំតន្ត្រីទៀតហើយ ព្រោះសម័យកាលឥឡូវគេមិនប្រើឧបករណ៍ច្រើនដូចមុនទៀតឡើយ គឺគេមានតែអក(Organt) តែមួយដើមអាចប្រើបានដូចគ្រឿងឧបករណ៍គ្រប់មុខ មិនដូចសម័យមុនត្រូវការមនុស្សច្រើនឡើយ ណាមួយមានវ័យកាន់តែចាស់ផង គិតគូរថែសុខភាពជាការសំខាន់ ។
លោកបានបញ្ជាក់ថា លោកមិនសូវមានឈ្មោះបោះសំឡេងដូចគេ ព្រោះតែលោកកាន់ឧបករណ៍ភ្លេងមិនឆាប់ល្បីដូចអ្នកចំរៀងឡើយ ហើយគេមិនសូវស្គាល់ដូចអ្នកចំរៀងដែរ ចំពោះការលំបាកមានការឆ្លងកាត់ដឹងរស់ជាតិអស់ហើយ ដោយពឹងលើខ្លួនឯង ព្រោះជីវិតតន្ត្រីករបានត្រឹមតែសប្បាយមួយភ្លែតៗតែប៉ុណ្ណោះ គ្មានតន្ត្រីករណាមួយបានក្លាយទៅជាអ្នកមានបានឡើយ គឺឃើញមានតែលំបាកវេទនាភាគច្រើនម្ល៉ោះហើយពេលជួបការលំបាកមិនដែលឃើញមានអ្នកណាមកជួយក្រៅពីខ្លួនយើងឡើយ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ