ខេត្តសៀមរាប ៖ វត្តរាជបូព៌ជាវត្តដ៏ចំណាស់មួយក្នុងចំណោមវត្តដទៃទៀតត្រូវបានអាជ្ញាធរជាតិអប្សរាកំពុងជួយរៀបចំរូបសិល្បៈ និងវត្ត (អារាម) រាជបូព៌ដែលមានអាយុកាលជាង៦០០ឆ្នាំឲ្យរស់រវើកឡើងវិញ និងជាកន្លែងព្រះសង្ឃ ថ្វាយបង្គំព្រះ ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅ ក្នុងភូមិសាស្ត្រភូមិវត្តបូព៌ សង្កាត់សាលាកំរើក ក្រុងសៀមរាប ខេត្តសៀមរាប ។ ហើយ អារាមនេះមានព្រះវិហារមួយ ដែលមានលក្ខណៈស្ថាបត្យកម្មល្អឯកប្រហែលជាសាងសង់ឡើងក្នុងរាជ្យព្រះបាទនរោត្តម ។
ចំណែកនៅលើជញ្ជាំងព្រះវិហារផ្នែកខាងក្នុងមានសិល្បៈដ៏រស់រវើកល្អវិចិត្រ គឺគំនូរបុរាណរឿង «រាមកេរ្តិ៍» ដែលជារឿងដ៏ល្បីល្បាញនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍គូរនៅរវាងឆ្នាំ១៩២០-១៩២៤ ដោយជាងឈ្មោះ ប៉ិល និងក្មួយរបស់គាត់ឈ្មោះ ឌិត ។ ជាងគំនូរទាំង២នាក់នោះ គឺជាជាងធ្វើណាំងសម្រាប់ល្ខោនស្បែកធំទើបគំនូរមានទម្រង់កាយវិការបែបដូចស្បែកធំពិតៗ ។ រីឯនៅផ្នែកខាងក្រៅមានចម្លាក់លៀនយ៉ាងរស់រវើកនៅលើទ្វារ និងបង្អួចផងដែរ ។
ព្រះវិហារចំណាស់នេះធ្លាប់មានការជួសជុលតាំងពីសម័យអាណានិគមបារាំងមកម្ល៉េះ ។ បច្ចុប្បន្នមានសភាពទ្រុឌទ្រោមដោយអន្លើដែលតម្រូវឱ្យមានការជួសជុលជាចាំបាច់ ដោយសារអាយុកាល និងអាកាសធាតុជាដើម ។ ដើម្បីរួមចំណែករក្សាមរតកនេះឱ្យគង់វង្សតទៅទៀត អាជ្ញាធរជាតិអប្សរាបានសហការជាមួយអ្នកជំនាញអ៊ីតាលីចាប់ផ្តើមជួសជុលផ្នែកសំខាន់ៗនៃព្រះវិហារ នៅឆ្នាំ២០១៤ ។ សន្លឹកទ្វារសន្លឹកបង្អួច គំនូរ និងបដិមាក្នុងវិហារជាដើម សុទ្ធតែបានជួសជុល និងសម្អាតតាមបច្ចេកទេសដោយអ្នកអភិរក្ស ។
កិច្ចការទាំងអស់នេះ តែងមានព្រះទ័យយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ និងការផ្តល់ឱកាសដ៏ពេញលេញអំពីព្រះមហាវិមលធម្ម ពិន សែម សិរីសុវណ្ណោ ព្រះគ្រូចៅអធិការវត្តរាជបូព៌។កិច្ចការអភិរក្សនាបច្ចុប្បន្នចំពោះព្រះវិហារបានត្រូវជួសជុលជា២ដំណាក់កាលបន្ថែមនាពេលថ្មីៗនេះ ដំណាក់កាលទី១ ៖ សិក្សាគម្រោងសម្រង់ប្លង់ចាស់ និងធ្វើដំបូលដែកគ្របលើវិហារ ដោយប្រើប្រាស់ថវិការបស់ពុទ្ធបរិស័ទក្រោមការផ្តួចផ្តើមពីព្រះមហាវិមលធម្ម ពិន សែម សិរីសុវណ្ណោ ។
ដំណាក់កាលទី២ ៖ ការជួសជុលដំបូលវិហារផ្តោតលើការជួសជុលគ្រឿងបង្គុំដំបូល ដើម្បីរក្សាលំនឹងរបស់ដំបូល និងសត្វល្អិតស៊ីសាច់ឈើ ជួសជុលសម្អាតហោជាងដែលមានចម្លាក់ក្បាច់ និងគ្រឿងលម្អដំបូលទាំងអស់ឡើងវិញរួចរាល់បាន១០០% ក្រោមការផ្តល់ថវិកា និងលក្ខណៈបច្ចេកទេសពីអាជ្ញាធរជាតិអប្សរា ។ ជាលក្ខណៈបច្ចេកទេសយើងព្យាយាមរក្សារូបរាងឱ្យនៅដដែល និងប្រើប្រាស់សម្ភារៈចាស់ដែលមានស្រាប់តាមលទ្ធភាព និងប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្រដែលសមស្របសម្រាប់ការអភិរក្សនាពេលអនាគត ។
ការអភិរក្សមរតកវប្បធម៌នេះ ជាឧទាហរណ៍ដ៏ល្អព្រោះយើងទាំងអស់គ្នាបានរួមចំណែក «បង្អស់» សម្បត្តិវប្បធម៌នៃមនុស្សជំនាន់មុនឱ្យនៅបន្តរស់ទៅដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយទៀត ក្នុងការប្រើប្រាស់ និងសិក្សាឈ្វេងយល់អំពីប្រវត្តិសាស្ត្រ និងសិល្បៈរបស់ខ្លួន ៕ កែសម្រួលដោយ ៖ សុឃាក់
ចែករំលែកព័តមាននេះ