ខេត្តកំពង់ចាម ៖ ជារៀងរាល់ព្រឹកនៅលើដងផ្លូវក្រាលកៅស៊ូមួយខ្សែចេញពីផ្សាពាមជីកងក្នុងឃុំពាមជីកង ស្រុកកងមាស គេបានឃើញលោកតាវ័យ75ឆ្នាំចាប់យកអាជីពជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុបដើម្បីដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារនៅលើលោកនេះគ្មាននរណាម្នាក់ដែលចង់ពិបាកនោះទេប៉ុន្តែសម្រាប់លោកតាវិញទោះបីជាសុខភាពត្រូវចុះខ្សោយក៏នៅតែប្រឹងរត់ម៉ូតូឌុប ដោយមិនអស់សង្ឃឹមនៅក្នុងជីវិត ។
លោកតា ស្រ៊ុន ម៉ីវ ដែលប្រកបរបរម៉ូតូឌុបបានប្រាប់ឲ្យដឹងនៅព្រឹកថ្ងៃទី29 ខែតុលា ឆ្នាំ2019 ថាគាត់បានចាប់ផ្ដើមរត់ម៉ូតូឌុបនៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ1990 គ្រានោះផ្លូវថ្នល់មិនទាន់ត្រូវបានជួសជុលឱ្យបានស្អាតនោះទេ ។ ហើយការដឹកអ្នកដំណើរពីស្រុកកងមាស មកក្រុងកំពង់ចាម ឬពីស្រុកកងមាស មកកាន់ព្រៃទទឹង ស្រុកព្រៃឈរដើម្បីរកថវិកាមកដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារដោយគាត់មានកូនប្រុសម្នាក់រួមនឹងប្រពន្ធ ។ ក្នុងពេលដែលគាត់មានកម្លាំងរឹងមាំមួយថ្ងៃរត់ម៉ូតូពីរទៅបីជើងក៏មានដែរ ។
លោកតា ស្រ៊ុន ម៉ូវ បានប្រាប់បន្តថា ក្រោមការយកចិត្តទុកដាក់របស់អាជ្ញាធរស្រុក និងខេត្តបានជួសជុលកំណាត់ផ្លូវពីស្រុកកងមាសរហូតមកដល់ក្រុងកំពង់ចាម ត្រូវបានក្រាលកៅស៊ូឡើងរលោងងាយស្រួលជិះក្នុងការធ្វើដំណើរទៅវិញទៅមកទើបតែបានពីរបីឆ្នាំចុងក្រោយនេះទេ ។
សព្វថ្ងៃក្នុងវ័យ 75 ឆ្នាំដោយពេលព្រឹកព្រលឹមត្រូវជិះម៉ូតូចេញពីផ្ទះនៅមាត់ទន្លេជិតផ្សារពាមជីកងឆ្ពោះមកកាន់ក្រុងកំពង់ចាមដើម្បីទិញគុយទាវនំប៉័ងឬរបស់របរផ្សេងៗទៀតដែលអ្នកភូមិផ្ញើឱ្យទិញ។ ក្រោយពីបានសមល្មម និងកម្លាំងរបស់គាត់ត្រូវបានជិះម៉ូតូត្រឡប់មកកាន់ផ្ទះ ហើយនៅតាមដងផ្លូវគាត់បានចុះដាក់របស់របរមួយចំនួនឱ្យទៅគេដែលបានផ្ញើឱ្យទិញសម្រាប់កម្រៃវិញបានពីរទៅបីពាន់រៀល។
ប្រពន្ធរបស់គាត់បានស្លាប់ចោលជាង10ឆ្នាំមកហើយធ្វើឲ្យជីវិតរបស់គាត់ពោះម៉ាយ មានកូនប្រុសម្នាក់វ័យជាង 40 ឆ្នាំចំណែកកូនប្រសាស្រីមានរបរលក់ដូរដោយធ្វើបបរលក់នៅផ្សារពាមជីកង រាល់ព្រឹកប៉ុន្តែសុខភាពមិនមាំទាំនោះទេ ។ មានអ្នកខ្លះដែលបានស្គាល់លោកតាហើយក៏ប្រាប់ថា ស្ថិតនៅក្នុងវ័យបែបនេះទៅហើយគួរតែឈប់រត់ម៉ូតូឌុបទៅសម្រាកនៅផ្ទះប្រសើរជាង ។ សព្វថ្ងៃនេះទោះបីជាកម្លាំងចុះខ្សោយក៏គាត់នៅតែខំប្រឹងប្រែងដើម្បីរកលុយមកដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារប្រសិនណាបើមិនរកទេនោះមិនមានថវិកាសម្រាប់ចាយវាយនោះទេ ។
និយាយបណ្ដើរភ្នែកទាំងទ្វេហាក់បីដូចជាចង់ស្រក់ទឹកភ្នែក លោកតាបានពោលថា គាត់ត្រូវតែតស៊ូរហូតដល់ជីវិតចុងក្រោយបើសិនថ្ងៃណាមួយយ៉ាងម៉េចយ៉ាងម៉ាក៏បែបនោះទៅ។ សម្រាប់គុយទាវគាត់ទិញពីគេនៅក្រុងកំពង់ចាម យកមកលក់បន្តនៅស្រុកកងមាសដោយក្នុង 1គីឡូក្រាមចំណេញបាន 500 រៀលរួមផ្សំនឹងរបស់របរដែលគេផ្ញើផ្សេងៗទៀតគាត់អាចរកកម្រៃបានក្នុងមួយថ្ងៃប្រមាណ 3 ទៅ 4 ម៉ឺនរៀលផងដែរ ។
លោកតាបានអះអាងថា បើសិនជាគាត់នៅផ្ទះដោយមិនធ្វើអ្វីសោះសុខភាពរបស់គាត់មិនអំណោយផលនោះទេគឺនឹងត្រូវឈឺជាក់ជាមិនខានតែបើសិនបានចេញទៅរត់ម៉ូតូឌុបដឹកទំនិញឲ្យគេនោះសុខភាពរបស់គាត់ហាក់បីដូចជាធម្មតាវិញ ។
លោកតា លីម ឃី វ័យ72ឆ្នាំ ត្រូវជាប្អូនថ្លៃរបស់លោកតារត់ម៉ូតូឌុបប្រាប់ថា បងថ្លៃរបស់គាត់បានចាប់យកអាជីពរត់ម៉ូតូឌុបនេះមិនតិចឆ្នាំនោះទេ តាមការកត់សម្គាល់មើលទៅមិនដែលស្រណុកដូចអ្នកដទៃឡើយ គឺពេលព្រឹកត្រូវប្រញាប់ជិះម៉ូតូចេញពីផ្ទះនៅស្រុកកងមាសឆ្ពោះទៅក្រុងកំពង់ចាម ដើម្បីទិញគុយទាវ និងរបស់របរមួយចំនួនទៀតដែលគេផ្ញើឱ្យទិញ ។
ជាញឹកញាប់នៅពេលដែលបងថ្លៃបានត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញពេលណាដែលមានម្ហូបឆ្ងាញ់គាត់ប្រើឱ្យកូនៗដួសមួយចានទៅឱ្យបងថ្លៃពិសាដើម្បីឱ្យមានកម្លាំង ។ មានពេលខ្លះមន្ត្រីសាលាស្រុកកងមាស បានផ្ញើឯកសារមួយចំនួនយកទៅក្រុងកំពង់ចាម គេបានផ្ដល់ថវិកាដោយក្តីអាណិតដោយសារតែឃើញចាស់លើសពីតម្លៃផ្ញើរធម្មតាក៏មានដែរ ៕
កែសម្រួលដោយ ៖ សំណាង
ចែករំលែកព័តមាននេះ