តាមដែលព្រះពុទ្ធបរមគ្រូបានត្រាស់ថា ការពឹងលើវត្ថុដទៃ មិនមែនជាទីពឹងទីរលឹកពិតប្រាកដឡើយ ពីព្រោះពួកគេមិនបានផ្តល់ឲ្យនូវភាពសុខស្រួលនិងទីជ្រកភ័យ ដែលអាស្រ័យលើសភាវៈពិតទេ ។ មានតែការយកព្រះរតនត្រ័យជាទីពឹងទីរលឹកទើបដល់នូវសេចក្តីសុខពិតប្រាកដ ។ ព្រោះថា ការយកព្រះពុទ្ធជាទីពឹង…
តាមដែលព្រះពុទ្ធបរមគ្រូបានត្រាស់ថា ការពឹងលើវត្ថុដទៃ មិនមែនជាទីពឹងទីរលឹកពិតប្រាកដឡើយ ពីព្រោះពួកគេមិនបានផ្តល់ឲ្យនូវភាពសុខស្រួលនិងទីជ្រកភ័យ ដែលអាស្រ័យលើសភាវៈពិតទេ ។ មានតែការយកព្រះរតនត្រ័យជាទីពឹងទីរលឹកទើបដល់នូវសេចក្តីសុខពិតប្រាកដ ។
ព្រោះថា ការយកព្រះពុទ្ធជាទីពឹង គឺជាការទទួលយកដោយជឿទុកចិត្តនូវហេតុការណ៍ដែលមនុស្សម្នាក់អាចក្លាយជាអ្នកត្រាស់ដឹងនិងសុក្រឹតភាពយ៉ាងពេញលេញបានដូចគ្នា ដែលព្រះពុទ្ធបរមគ្រូធ្លាប់បានទទួល ។
ការយកព្រះធម៌ជាទីពឹងទីរលឹកមានន័យថា យល់នូវអរិសច្ច៤ ហើយអាស្រ័យលើជីវិតមនុស្សម្នាក់ ដែលស្ថិតលើអរិយមគ្គប្រកបដោយអង្គ៨ ។
ការយកព្រះសង្ឃជាទីពឹងទីរលឹក មានន័យថា សម្លឹងការជួយណែនាំការទាក់ទាញ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះសង្ឃទាំងឡាយ ដែលបដិបត្តិទៅតាមមាគ៌ាអរិយមគ្គប្រកបដោយអង្គ៨ ។
ការធ្វើដូច្នេះមនុស្សម្នាក់ ៗអាចក្លាយជាពុទ្ធសាសនិក ហើយបដិបត្តិតាមជំហានដំបូងនៅលើមាគ៌ាឈានទៅរកព្រះនិព្វានបានសុខ រលត់ទុក្ខភ័យតរៀងទៅ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ