មានសេចក្តីដំណាលថា មានសេដ្ឋិនីម្នាក់នៅក្នុងស្រុកមួយក្នុងដែនកាសី គាត់បានកប់ប្រាក់៤០ កោដិក្នុងផែនដី លុះធ្វើមរណកាលទៅក៏កើតជាសត្វកណ្តុរនៅថែរក្សាប្រាក់នោះ ។ កាលនោះ មានជាងកែវមណីម្នាក់ បានមកគាស់ដុំថ្មរុករកកែវមណី ហើយគាស់ថ្មក្នុងស្រុកចាស់នោះយកមកដំក្រែងបានរបស់មានតម្លៃ…
មានសេចក្តីដំណាលថា មានសេដ្ឋិនីម្នាក់នៅក្នុងស្រុកមួយក្នុងដែនកាសី គាត់បានកប់ប្រាក់៤០ កោដិក្នុងផែនដី លុះធ្វើមរណកាលទៅក៏កើតជាសត្វកណ្តុរនៅថែរក្សាប្រាក់នោះ ។
កាលនោះ មានជាងកែវមណីម្នាក់ បានមកគាស់ដុំថ្មរុករកកែវមណី ហើយគាស់ថ្មក្នុងស្រុកចាស់នោះយកមកដំក្រែងបានរបស់មានតម្លៃ ។
ចំណែកមេកណ្តុរត្រាច់ចុះឡើងទៅរកចំណី បានជួបប្រទះនឹងជាងនោះ មានសេចក្តីស្រឡាញ់កើតឡើងដោយគំនិតថា ទ្រព្យរបស់អញច្រើន គង់តែវិនាសដោយមិនសមហេតុផល ដូច្នេះអាត្មាអញចូលដៃជាមួយជាងនេះ ដើម្បីនឹងចាយវាយទ្រព្យបានស្រួល ហើយពាំមួយកហាបណៈទៅកាន់សំណាក់ជាងនោះ ។ ជាងឃើញក៏និយាយលួងលោមថា ម្នាលនាងព្រោះហេតុអ្វីបានជានាងពាំកហាបណៈមកក្នុងទីនេះ ? ម្នាលអ្នក ចូរអ្នកយកកហាបណៈនេះទៅចាយវាយ ហើយនាំយកសាច់មកឲ្យខ្ញុំផង ។
ជាងត្រេកអរណាស់ក៏យកកហាបណៈនោះទៅផ្ទះ ហើយទិញសាច់យកមកឲ្យមេកណ្តុរនោះ មេកណ្តុរទទួលសាច់យកទៅឆីឯលំនៅខ្លួន ។ មេកណ្តុរតែងឲ្យទ្រព្យរាល់ៗថ្ងៃដល់ជាងនោះ ហើយទទួលយកសាច់មកបរិភោគដោយបរិបូណ៌ ។
ក្រោយមកក៏បានប្រគល់ទ្រព្យឲ្យជាងកែវមណីទាំងអស់ ជាងកែវមណីក៏ទិញសាច់យកមកឲ្យកណ្តុរបរិភោគជារៀងរាល់ថ្ងៃរហូតអស់អាយុសង្ខារ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ