សង្ខារយើងនេះមិនទៀងទេ មានប្រមាណតិចតួចស្តួចស្តើងណាស់ ខ្លីណាស់ តិចណាស់ ងាយនឹងធ្លុះធ្លាយពុកផុយណាស់ មិនជាប់មាំពូកែទេ សូម្បីម្ចាស់ជីវិតមានមធ្យោបាយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើឲ្យជីវិតរស់នៅ ក៏ជីវិតនោះមិនព្រមនៅដែរ ។
តាមពិតទៅបុគ្គលដែលស្លាប់បាត់បង់ជីវិត មិនមែនសុទ្ធតែស្លាប់ដោយអត់បាយ អត់ទឹក ម្ហូបចំណី ប្រដាប់ប្រដាប្រើប្រាស់ប៉ុណ្ណោះទេ មនុស្សខ្លះស្លាប់ទាំងនៅកណ្តាលគំនរទ្រព្យសម្បត្តិ បរិបូណ៌ដោយប្រដាប់ប្រដាសព្វបែបយា៉ង ប៉ុន្តែពេលវេលាថ្ងៃខែឆ្នាំដែលកន្លងទៅនោះ ពុំមែនកន្លងទៅទទេៗឡើយ សុទ្ធតែស្រូបយកជីវិតទៅជាមួយគ្រប់ដង្ហើមផងដែរ ។
ជីវិតនេះត្រូវសេចក្តីទុក្ខគ្របសង្កត់ជិះជាន់ ចោមរោមឡោមព័ទ្ធគ្រប់ពេល ឥតមានទំនេរស្រាកស្រាន្តសោះឡើយ ។
ដរាបណាមនុស្សនៅមានអវិជ្ជា តណ្ហា បិទបាំង សេចក្តីទុក្ខគ្របសង្កត់គ្រប់យ៉ាងរបស់ជីវិត ក៏នៅមានដរាបនោះ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ