ខេត្តបាត់ដំបង ៖ ជីវិតតែលតោលរបស់លោកយាយម្នាក់ដែលវ័យ៨៤ឈានចូល៨៥ឆ្នាំទៅហើយ ត្រូវបានគេឃើញគាត់តែងតែជិះ ឬបណ្តើរកង់លក់នំ និងផ្លែឈូកតាមផ្លូវសាធារណៈ ហើយពេលខ្លះគេឃើញគាត់កាន់កញ្ច្រែងមួយដែលមានដាក់នំ និងផ្លែឈូកដើរចូលទៅក្នុងហាងគុយទាវ ដើម្បីសួរភ្ញៀវតាមតុឲ្យជួយទិញនំ និងផ្លែឈូករបស់គាត់ គ្រាន់បានប្រាក់ខ្លះទុកដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ។
លោកយាយខាងលើឈ្មោះ គ្រី ណៃ មានអាយុ៨៤ឈានចូល៨៥ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបែកចាន សង្កាត់ព្រះស្តេច ក្រុងបាត់ដំបង ។
ដោយសារចង់ដឹងពីជីវិតពិត ក៏ដូចជាចង់ស្គាល់ទីកន្លែងរស់នៅរបស់លោកយាយគ្រី ណៃ កោះសន្តិភាពបានជួបផ្ទាល់ជាមួយលោកយាយ ដោយគាត់បានប្រាប់ឱ្យដឹងថា គាត់រស់នៅជាមួយគេជាអ្នករាប់អានគ្នាដែលបានស្គាល់គ្នាចេញមកពីសម័យប៉ុល ពត ដូចគ្នា ហើយគាត់គ្មានសាច់ញាតិ ឬបងប្អូនអ្វីទាំងអស់ ព្រោះបានស្លាប់ក្នុងជំនាន់ប៉ុលពតអស់ហើយ សព្វថ្ងៃគាត់បានស្នាក់នៅជាមួយក្រុមគ្រួសារមួយដែលសណ្តានចិត្តល្អ និងបន្តរស់នៅជាមួយក្រុមគ្រួសារនោះប្រមាណជាង៣០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ។
លោកយាយ គ្រី ណៃ បានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា រៀងរាល់ព្រឹកចាប់ពីវេលាម៉ោង៦កន្លះ គាត់តែងតែចេញពីផ្ទះដោយជិះកង់មានដឹកនំទៅលក់រហូតដល់ម៉ោង៩ទៅម៉ោង១០ព្រឹក ហើយទទួលបានប្រាក់ចំណេញពី៤ពាន់រៀលទៅ៥ពាន់រៀល ក្នុងមួយព្រឹក តែមានពេលខ្លះគាត់មិនបានត្រឡប់ចូលផ្ទះវិញទេ គឺគាត់បានជិះកង់ចូលទៅក្នុងវត្តសង្កែ ដើម្បីបានប្រណិប័តន៍ព្រះសង្ឃខ្លះ និងបានបាយទឹកខ្លះគ្រាន់ចំអែតក្រពះមួយពេលៗ តែមានពេលខ្លះភ្ញៀវតាមតុគុយទាវ កាហ្វេ មិនបានជួយទិញនំរបស់គាត់នោះទេ ដោយឃើញអាណិតគឺមានតែឲ្យថវិកាបន្តិចបន្តួចដល់គាត់ និងមានអ្នកខ្លះបានទិញជាបាយកញ្ចប់ឲ្យគាត់ទុកពិសាមួយពេលៗផងដែរ ។
លោកលី សេង អាយុ៦៤ឆ្នាំ រស់នៅភូមិបែកចាន សង្កាត់ព្រែកព្រះស្តេច ក្រុង-ខេត្តបាត់ដំបង បានបញ្ជាក់ថា កាលពីជំនាន់ប៉ុល ពត គាត់រស់នៅភូមិតាប៉ុន (ក្នុងស្រុកសង្កែសព្វថ្ងៃ) ត្រូវបានជន្លៀសចេញទៅតំបន់ចាមរអាកាត់តាមឬស្សីក្រាំង ទៅតំបន់ចុងជួរភ្នំក្រវ៉ាញ ។ លុះចេញផុតពីសម័យប៉ុល ពត គាត់បានវិលត្រឡប់មកវិញកាត់តាមតំបន់ភ្នំតាប្តេរ ស្រុកមោងឬស្សី ឆ្ពោះមកក្រុងបាត់ដំបង ដោយធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើង ហើយបានរួមដំណើរជាមួយលោកយាយទាំងអស់គ្នា ។
លោកលី សេង បានបន្តថា លុះមកដល់ក្រុងបាត់ដំបង ក៏បានស្នាក់នៅជុំគ្នា ដោយកាលណោះលោកយាយ គ្រី ណៃ មានអាយុជិត៥០ឆ្នាំ បានចេញទៅរកអង្ករ-ស្រូវតាមវាលស្រែយកមកចែករំលែកគ្នាទៅវិញទៅមក និងដាក់រួមជាមួយក្រុមគ្រួសារគាត់រហូតតាំងពីពេលនោះមក ដោយដឹងសុខទុក្ខគ្នា ទើបគាត់និងលោកយាយចេះតែបន្តរស់ជាមួយគ្នារហូតមក ដោយបានចាត់ទុកលោកយាយដូចជាព្រះនៅក្នុងផ្ទះទៅចុះ ។
លោកលី សេង បានបន្តទៀតថា លុះមកដល់ឥឡូវក្នុងក្រុមគ្រួសារមានប្រពន្ធនិងកូន ហើយគាត់ត្រូវទទួលបន្ទុកចំនួន៧នាក់ ថែមទាំងជួយថែររក្សាលោកយាយម្នាក់ទៀត ទើបគាត់បានរៀបចំឲ្យលោកយាយមានតែកន្លែងស្នាក់នៅរួមជាមួយគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ តែការទទួលទានប្រចាំថ្ងៃ គឺលោកយាយមិនចង់រំខាន ឬដាក់បន្ទុកដល់ក្រុមគ្រួសារគាត់ឡើយ ដោយលោកយាយតែងតែពិសាបាយផ្សេងតែម្នាក់ឯង ចំណែកក្រុមគ្រួសារគាត់ក៏មិនដែលមើលរំលងឲ្យលោកយាយមានការខ្វះខាតនោះដែរ គឺគាត់តែងតែបន្តជួយឧបត្ថម្ភនៅពេលលោកយាយខ្វះខាត ហើយគាត់ជួយមើលថែលោកយាយគឺជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ ។
លោកលី សេង បានបន្តទៀតថា ពេលនេះលោកយាយកាន់តែចាស់ជរា ហើយគ្មានទីពឹងទៀត បើឲ្យលោកយាយចេញទៅនៅក្រៅពីផ្ទះរបស់គាត់នោះគឺភាពតែលតោលនឹងផ្តល់ការលំបាកដល់លោកយាយជាក់ជាមិនខានឡើយ ម្ល៉ោះហើយទើបសព្វថ្ងៃនេះក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានចាត់ទុកថា កំពុងជួយស្រង់ព្រះដែលនៅជាមួយគាត់ នាទីចុងក្រោយតាមផលបុណ្យរបស់គាត់ទៅចុះ ។
លោក លី សេង បានបញ្ជាក់បន្ថែមថា ចំពោះការចេញលក់នំពេលព្រឹកៗនេះ គឺមានគេអ្នកជិតខាងដែលអាណិតជួយលោកយាយ និងបានផ្តល់ឲ្យលោកយាយយកនំទៅលក់ ពេលត្រឡប់មកវិញ គេសុំដកយកតែដើមវិញប៉ុណ្ណោះ លុយចំណេញទុកឲ្យគាត់ចុះ ។ លុយដែលលោកយាយសន្សំពីការលក់នំបាននោះគឺគាត់សន្សំគ្រាន់ទុកពេលលោកយាយមានជម្ងឺតែប៉ុណ្ណោះ ពីព្រោះលោកយាយចាស់ជរា ហើយដែលមានជំងឺតម្រងនោម និងពោះវៀន ឧស្សាហ៍តែអស់កម្លាំង លុះពេលគាត់ហាមលោកយាយមិនឲ្យចេញទៅលក់ តែលោកយាយមិនព្រមឡើយ ។ ណាមួយពេលមិនបានចេញទៅលក់ គឺលោកយាយត្រូវឈឺភ្លាម ដែលកន្លងមកលោកយាយធ្លាប់ចូលមន្ទីរពេទ្យចំនួន២ដងរួចមកហើយ តែខាងមន្ទីរពេទ្យមិនបានតម្រូវឲ្យបង់លុយឡើយ ។
លោកលី សេង បានរំលឹកថា កាលពីជិត១ខែមុននេះ លោកយាយអស់កម្លាំងពេក បានទៅគ្លីនិកឯកជន ត្រូវបង់ថ្លៃព្យាបាលចំនួន២៣ម៉ឺនរៀល តែក្នុងខ្លួនលោកយាយមានប្រាក់មិនគ្រប់ បានអ្នកជិតខាងជួយចូលលុយគ្នា ព្រមទាំងគាត់ជួយបង្គ្រប់ ទើបសងរួច ។
លោកលី សេង សូមអំពាវនាវដល់បងប្អូនសប្បុរសជនដែលមានក្តីមេត្តាចង់ជួយដល់លោកយាយ អាចជួបលោកយាយបានរៀងរាល់ព្រឹកចាប់ពីម៉ោង៧កន្លះទៅ លោកយាយលក់នំនៅហាងគុយទាវម្លប់ស្វាយ ទល់មុខខារ៉ាអូខេហូលីវ៉ូត ខាងលិចសណ្ធាគារប្រេស៊ីដង់ ពេលខ្លះលោកយាយបន្តជិះកង់ និងបណ្តើរកង់លក់នំតាមដងផ្លូវរហូតទៅស្ពាន ស ខេង ម្តុំសណ្ឋាគារក្លាស៊ី ជួនកាលលោកយាយបន្តចូលវត្តសង្កែ ដែលនៅតាមផ្លូវមាត់ស្ទឹងសង្កែក្រុងបាត់ដំបង ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ ធីតា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ