ឆន្នភិក្ខុអង្គនេះជាអ្នកដែលគេប្រដៅមិនបាន មានមានះនិងបានជេរប្រទេចព្រះអគ្គសាវកទាំងពីរអង្គថា អញកាលតាមព្រះរាជបុត្រចេញទៅបួសនៅពេលនោះ អញមិនឃើញមានអ្នកណាម្នាក់សោះ តែឥឡូវនេះ អ្នកទាំងពីរនាក់នេះដើរប្រកាសឃោសនាថា អាត្មាអញឈ្មោះសារីបុត្រ ឈ្មោះមោគ្គល្លាន យើងទាំងពីរនាក់ជាព្រះអគ្គសាវ័កនៃព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ។
ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាបហើយទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាឱ្យហៅព្រះឆន្នៈមកហើយត្រាស់អប់រំទូន្មានប្រៀនប្រដៅ ។ព្រះឆន្នៈនៅស្ងាមបានតែមួយរំពេចប៉ុណ្ណោះ ពេលត្រឡប់មកវិញក៏ចាប់ផ្តើមជេរព្រះអគ្គសាវ័កម្តងទៀត ។
ព្រះសាស្តាទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាឱ្យហៅព្រះឆន្នៈដែលកំពុងតែជេរមក ហើយទ្រង់ត្រាស់អប់រំថា ឆន្នៈ! ព្រះអគ្គសាវ័កទាំងពីអង្គជាកល្យាណមិត្ត ជាបុគ្គលដែលប្រសើរបំផុតរបស់អ្នក អ្នកចូរសេពគប់នូវកល្យាណមិត្តនោះចុះ ។
ទោះជាព្រះអង្គអប់រំដល់ទៅ៣លើក ក៏ឆន្នៈមិនព្រមធ្វើតាមឱវាទរបស់ព្រះអង្គ លុះពេលដែលព្រះអង្គបរិនិព្វានទៅ ព្រះអានន្ទបានធ្វើព្រហ្មទណ្ឌដល់ឆន្នភិក្ខុដោយហាមឃាត់ភិក្ខុក្នុងវត្តទាំងអស់មិនឱ្យនិយាយរក ។
ពេលនោះទើបឆន្នភិក្ខុកើតសេចក្តីសង្វេគតក់ស្លុត លះទិដ្ឋិមានះ នោះចោល ហើយចម្រើនវិបស្សនារហូតដល់បានសម្រេចព្រះអរហត្តផល ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ