កាលនោះមានព្រានព្រៃម្នាក់បានចូលទៅក្នុងព្រៃជ្រៅ បាញ់បានប្រើសមួយក្បាល ហើយលីយកប្រើសនោះត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដើរដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវស្រាប់តែជួបនឹងជ្រូកព្រៃធំមួយ មានចិត្តត្រេកអរណាស់ ក៏ទម្លាក់ប្រើសចោល ចាប់ធ្នូបាញ់ជ្រូកនោះភ្លាម។ ឯជ្រូកដែលត្រូវគ្រាប់ព្រួញវាខឹងខ្លាំងណាស់ រត់សំដៅមករកព្រាន ហើយក៏ខ្វេះព្រាននោះស្លាប់ទៅ នៅពេលព្រានដួលទៅនោះ បានវាត់ជើងទៅត្រូវពស់ធំមួយក្បាលងាប់បន្ថែមទៀត ។
ពេលនោះ មានចចកមួយក្បាលដែលកំពុងដើរស្វែងរកអាហារ ក៏បានទៅឃើញប្រើស ព្រានព្រៃនិងពស់ស្លាប់រដូចរណែលដូច្នោះ ក៏គិតថា យីអើថ្ងៃនេះ អញពិតជាមានលាភធំសម្បើមអស្ចារ្យមែន អញគិតស៊ីអ្វីមុន បើចំណីច្រើនម្ល៉ឹងៗ សេចក្ដីលោភធំក៏កើតឡើង គិតថា កុំអាលស៊ីចំណីដ៏សម្បើមនេះ ទុកចាំស៊ីពេលក្រោយ ដើម្បីកុំឲ្យឆាប់អស់ អញត្រូវស៊ីខ្សែធ្នូឥតរស់ជាតិនេះមុនសិន គិតដូច្នេះហើយ ក៏ឱនកកេរខ្សែធ្នូហៀរទឹកមាត់កក្លាក់ នៅពេលកំពុងតែខំកកេរខ្សែធ្នូនោះ ស្រាប់ដាច់ម៉ាត់ វាត់ខ្វាប់មុតធ្លុះដល់បេះដូង ដួលងាប់បង់ចំណីក្នុងទីនោះទៅ ។
សេចក្តីនេះលោកចង់បញ្ជាក់ថា មានមនុស្សច្រើនណាស់ ដែលជាញាតិសន្ដានរបស់ចចកល្មោភ គឺអ្នកដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិហើយ មិនហ៊ានធ្វើបុណ្យទាន ស៊ីចាយប្រើប្រាស់អ្វីទេ ចេះតែកំណាញ់សន្សំទុក សុខចិត្តបរិភោគតែចំណីអាហារអន់ៗឥតរស់ជាតិ ដូចជាចំណីអាហារអ្នកសុំទាន ឃើញគេស៊ីចំណីឆ្ងាញ់ ទ្រាំបង្ហូរទឹកមាត់កក្លាក ដូចចចកល្មោភកកេរខ្សែធ្នូដូច្នោះដែរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ