កុំថាឡើយសាមញ្ញជន គឺមនុស្សធម្មតា សូម្បីតែព្រះអរហន្តក៏នៅតែធ្លាក់ចូលក្នុងអំណាចនៃសេចក្តីទុក្ខនេះផងដែរដូច្នេះពិតជាមិនមានបុគ្គលណា អាចគេចរួចពីសភាវទុក្ខនេះបានទេ ។
បើនិយាយពីសេចក្តីទុក្ខមានច្រើនបែបច្រើនយ៉ាងណាស់ជាទុក្ខដ៏ខ្លាំងក្លារស់រងក្តីក្តៅក្រហាយសព្វប្រការ ។ ទុក្ខដែលកើតពីឧបាទានដូចជា ការប្រកាន់ថា គេជេរអញ អ្នកនោះនិយាយអាក្រក់ពីអញ បុគ្គលឯណោះធ្លាប់លើកតម្កើងសរសើរអញ អ្នកនោះស្អប់អញ អ្នកនោះប្រទូស្តអញ អ្នកនោះវាយអញយ៉ាងនេះជាដើម ជាហេតុនាំឱ្យកើតទុក្ខតាមផ្លូវចិត្តក្រៃលែង។
សេចក្តីទុក្ខបែបនេះ បើមិនគិតប្រកាន់ទេ វាពិតជាមិនមានឡើយ តែបើគិតប្រកាន់ វាក៏មកដល់ភ្លាម គឺរឹតតែប្រកាន់ រឹតតែកើតទុក្ខ យ៉ាងនេះហៅថា ទុក្ខព្រោះឧបាទាន ។
ការរំលត់ឧបាទាន សត្វលោកគួរចម្រើនមេត្តាចិត្ត ជាចិត្តត្រជាក់ ផ្សាយមេត្តាចិត្តដល់សព្វសត្វឱ្យរស់នៅជាសុខ ជាសត្វមិនមានពៀរនឹងគ្នា នេះជាចំណែកបុណ្យដ៏ធំធេង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ