ព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ប្រារព្ធនូវព្រះចូឡបន្ថកត្ថេរ ព្រោះតែទន្ទេញធម៌មិនចេះចាំនឹងគេ ក៏មានប្រាថ្នាចង់លាចាកសិក្ខាបទ ។ មានបុព្វហេតុយ៉ាងនេះថា ក្នុងសាសនានៃព្រះពុទ្ធទ្រង់ព្រះនាមកស្សបៈ ព្រះថេរៈអង្គនេះជាអ្នកមានបញ្ញាច្រើន ថ្ងៃមួយលោកបានឃើញភិក្ខុមួយអង្គដែលជាអ្នកមានបញ្ញាតិច ហើយបានសើចចំអក រហូតដល់ភិក្ខុអង្គនោះមានការខ្មាសអៀន…
ព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ប្រារព្ធនូវព្រះចូឡបន្ថកត្ថេរ ព្រោះតែទន្ទេញធម៌មិនចេះចាំនឹងគេ ក៏មានប្រាថ្នាចង់លាចាកសិក្ខាបទ ។
មានបុព្វហេតុយ៉ាងនេះថា ក្នុងសាសនានៃព្រះពុទ្ធទ្រង់ព្រះនាមកស្សបៈ ព្រះថេរៈអង្គនេះជាអ្នកមានបញ្ញាច្រើន ថ្ងៃមួយលោកបានឃើញភិក្ខុមួយអង្គដែលជាអ្នកមានបញ្ញាតិច ហើយបានសើចចំអក រហូតដល់ភិក្ខុអង្គនោះមានការខ្មាសអៀន ឈប់រវល់នឹងរៀនធម៌តទៅទៀត ។
ព្រោះទោសនៃការសើចចំអកនេះឯង ទើបជាតិនេះបានជាព្រះចូឡបន្ថកទន្ទេញធម៌មិនចេះចាំនឹងគេ សូម្បីតែព្រះគាថាមួយបទដែលព្រះមហាបន្ថកជាបងដាក់ឱ្យរៀនអស់រយៈពេល៤ខែ ក៏នៅតែរៀនមិនចាំដែរ ។
ព្រះមហាបន្ថកបានជេរស្តីបន្ទោសព្រះចូឡបន្ថកជាច្រើន ។ ព្រះចូឡបន្ថកមានសេចក្តីខូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះខ្លួនឯង គិតនឹងលាចាកសិក្ខាបទ។
ព្រះសាស្តាទ្រង់ជ្រាបហើយ ទើបទ្រង់បានប្រទានព្រះកម្មដ្ឋាននិងព្រះឱវាទដល់ព្រះចូឡបន្ថក រហូតដល់បានសម្រេចព្រះអរហត្តផល ។
សម័យមួយពួកភិក្ខុទាំងឡាយប្រជុំគ្នានិយាយសរសើរអំពីសេចក្តីព្យាយាមរបស់ព្រះចូឡបន្ថក។ ព្រះសាស្តាទ្រង់ត្រាស់នូវព្រះគាថាយ៉ាងនេះថាៈ
កិលេសដូចជាទឹកស្តឹងលិចទីពឹងណាពុំបាន អ្នកប្រាជ្ញគប្បីធ្វើទីពឹងនោះដោយការព្យាយាម ប្រឹងប្រែងដោយការមិនប្រមាទដោយការសង្រួម និងដោយការអប់រំទូន្មានខ្លួន ។
ក្រោយចប់ធម៌ទេសនា ភិក្ខុទាំងឡាយនោះបានសម្រេចមគ្គផលតាមឧបនិស្ស័យរៀងៗខ្លួន ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ