យោងតាមការសិក្សាថ្មីមួយដែលបានចុះផ្សាយនៅក្នុងព្រឹត្តិបត្រវេជ្ជសាស្ត្ររបស់អាមេរិកបានឱ្យដឹងថា ការធាត់លើសទម្ងន់ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងហានិភ័យយ៉ាងខ្ពស់នៃការខូចសោតវិញ្ញាណ ស្តាប់អ្វីមិនឮ ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយពីនេះ បុគ្គលដែលមានកម្រិតសកម្មភាពរាងកាយកាន់តែច្រើនត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃការស្ដាប់មិនឮ ។
យោងតាមការសិក្សាថ្មីមួយដែលបានចុះផ្សាយនៅក្នុងព្រឹត្តិបត្រវេជ្ជសាស្ត្ររបស់អាមេរិកបានឱ្យដឹងថា ការធាត់លើសទម្ងន់ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងហានិភ័យយ៉ាងខ្ពស់នៃការខូចសោតវិញ្ញាណ ស្តាប់អ្វីមិនឮ ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយពីនេះ បុគ្គលដែលមានកម្រិតសកម្មភាពរាងកាយកាន់តែច្រើនត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃការស្ដាប់មិនឮ ។
អ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវ វេជ្ជបណ្ឌិត Sharon Curhanមកពីមន្ទីរពេទ្យ Brigham & Women’s Hospitalស្ថិតក្នុងទីក្រុងបូស្តុន រដ្ឋម៉ាសាឈូសេត សហរដ្ឋអាមេរិកបានថ្លែងនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយថា៖«ជារឿយៗ យើងគិតថា បាត់បង់ការស្តាប់ឮ(ថ្លង់)គឺជាផ្នែកមួយនៃដំណើរការវ័យដោយជៀសមិនរួចនោះទេ ។ ប៉ុន្តែ ការរកឃើញនៅពេលនេះបានផ្តល់នូវភស្តុតាងយ៉ាងច្បាស់ថា កត្តាហានិភ័យប្រែប្រួលប្រកបដោយសក្តានុពល តួយ៉ាងដូចជា ការរក្សាបាននូវទម្ងន់ក្នុងកម្រិតសុខភាពក៏ដូចជារក្សាឱ្យរាងកាយមានសកម្មភាពជាប់ជាប្រចាំ អាចជាវិធីសាស្ត្របង្ការឬពន្យារការបាត់បង់សោតវិញ្ញាណ ។
សូមបញ្ជាក់ថា អំឡុងការពិសោធដែលមានរយៈពេល២០ឆ្នាំលើស្ត្រីជាង៦ម៉ឺននិង៨ពាន់នាក់ក្រុមស្រាវជ្រាវបានរកឃើញពីទំនាក់ទំនងគ្នារវាងទំហំរាងកាយកម្រិតខ្ពស់( Higher Body Mass Index)នឹងទំហំចង្កេះព្រមទាំងសភាពបាត់បង់ការស្តាប់ឮ ។ ស្ត្រីដែលមានលេខសន្ទស្សន៍ BMIពី 30 ទៅ 34(បង្ហាញពីការធាត់)មានហានិភ័យបាត់បង់ការស្តាប់ឮខ្ពស់ដល់ 17ភាគរយធៀបនឹងស្ត្រីដែលមាន BMIទាបជាង 25( ទម្ងន់ធម្មតាត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញដោយលេខសន្ទស្សន៍ BMI ពី 18,5ទៅ 24,9ខណៈដែលកំណត់ថាលើសទម្ងន់នៅពេល BMIមានលេខសន្ទស្សន៍ពី 25ទៅ 29,9) ។ ចំណែកអ្នកដែលមាន BMI ពី 40ឬខ្ពស់ជាងនេះជួបហានិភ័យបាត់បង់សោតវិញ្ញាណ(ថ្លង់)ដល់២៥ភាគរយ ។
ការពិសោធបានបង្ហាញទៀតថា ស្ត្រីដែលមានទំហំចង្កេះពី80ទៅ88សង់ទីម៉ែត្រជួបហានិភ័យបាត់បង់ការស្តាប់ឮខ្ពស់ជាង 11ភាគរយ ធៀបនឹងស្ត្រីដែលមានទំហំចង្កេះក្រោម71សង់ទីម៉ែត្រ ។ ដោយឡែកក្រុមស្ត្រីដែលមានទំហំចង្កេះ ធំជាង 88សង់ទីម៉ែត្រជួបហានិភ័យខ្ពស់ជាង27 ភាគរយ ។
ទន្ទឹមនឹងនេះការពិសោធក៏បានបង្ហាញដែរ ថា ការធ្វើលំហាត់ប្រាណហាក់ដូចជាកាត់បន្ថយ បាននូវហានិភ័យបាត់បង់ការស្ដាប់ឮ ។ ក្រុមស្ត្រី ដែលធ្វើសកម្មភាពរាងកាយច្រើនបំផុតគឺថយចុះ ហានិភ័យ 17ភាគរយធៀបនឹងក្រុមស្ត្រីដែលធ្វើសកម្មភាពរាងកាយតិចតួច ។ ក្រុមស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ការដើរចាប់ពី២ម៉ោងឡើងទៅក្នុងមួយសប្តាហ៍អាចកាត់បន្ថយអត្រាប្រឈមបាត់បង់ការស្តាប់ឮបានដល់១៥ភាគរយ ។
គួរកត់សម្គាល់ថា នេះមិនមែនជាលើកទី១ទេដែលការសិក្សាស្រាវជ្រាវតាមបែបវិទ្យាសាស្ត្របានរកឃើញពីការជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នារវាងការធាត់លើសទម្ងន់និងការខូចប្រព័ន្ធសោតវិញ្ញាណ។
ការសិក្សាមួយដែលបានចេញផ្សាយកាលពីដើមឆ្នាំនេះក្នុងទិនានុប្បវត្តិ Laryngoscope បានបង្ហាញរួចហើយថា មនុស្សវ័យជំទង់ដែលធាត់លើសទម្ងន់ជួបហានិភ័យបាត់បង់សោតវិញ្ញាណជិតទ្វេដងធៀបទៅនឹងមិត្តភក្ដិរបស់គេ ដែលមានទម្ងន់ខ្លួនធម្មតា ។ អ្នកស្រាវជ្រាវនៃការសិក្សានៅពេលនោះបានសន្និដ្ឋានថា មូលហេតុដ៏មានសក្តានុពលនៃការជាប់ពាក់ព័ន្ធគ្នាគឺការរលាកបណ្តាលមកពីការធាត់ខ្លាំង ខណៈហេតុផលសក្តានុពលផ្សេងទៀតរួមមាន ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី២ឬជំងឺបេះដូង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ