ខេត្តសៀមរាប ៖ តាមការឱ្យដឹងពីអ្នកស្រី សុខា ដែលរស់នៅក្នុង ភូមិអារក្សស្វាយ សង្កាត់នគរធំ ក្រុងសៀមរាប បានឱ្យដឹងថា បន្ទាប់ពីទំនេរពីការធ្វើស្រែចំការ ទាំងរូបអ្នកស្រី និងអ្នកភូមិអារក្សស្វាយមួយចំនួនធំ មានរបរគោលមួយទៀតគឺការផលិតសម្ភារប្រើប្រាស់ពីវល្លិរំពាក់ រួមមាន កន្ដ្រក, ជាល, គម្រប និងសម្ភារប្រើប្រាស់ផ្សេងៗ ទៅតាមតម្រូវការទីផ្សារ ហើយរបរនេះបានជួយសម្រួលជីវភាពគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីបានមួយកម្រិត ពិសេសបានជួយកូន២នាក់របស់អ្នកស្រីបានរៀនសូត្រផង ។
អ្នកស្រី សុខា បញ្ជាក់ទៀតថា បច្ចុប្បន្ននេះសិប្បកម្មត្បាញរំពាក់បានក្លាយជារបរប្រពៃណីមួយដ៏សំខាន់សម្រាប់អ្នកភូមិអារក្សស្វាយ ខណៈដែលក្នុងកន្ដ្រកមួយអាចលក់ឱ្យឈ្មួញក្នុងតម្លៃ២ម៉ឺនរៀល និងត្រូវបានឈ្មួញទិញយកអស់ៗ ហើយឈ្មួញពីទីជិតឆ្ងាយក៏បានបញ្ជាទិញសម្ភារពីអ្នកភូមិដើម្បីយកទៅលក់បន្ត ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះដោយសាររំពាក់នៅក្នុងភូមិមិនសូវមាន អ្នកភូមិត្រូវទាំងរករំពាក់នៅខេត្តកំពង់ធំ ដោយទៅម្ដងៗរករំពាក់បានពី២០០ ទៅ៤០០ដើម ហើយ៣ឬ៤ថ្ងៃឡើងបានទៅរកម្ដង ។
អ្នកស្រី ម៉ិត កឹង បានឱ្យដឹងដែរថា អ្នកស្រីរស់នៅភូមិអារក្សស្វាយ សង្កាត់នគរធំ ក្រុងសៀមរាប មានកូនចំនួន៤នាក់ ក្នុងបន្ទុកហើយ អ្នកស្រីចេះការងារត្បាញរំពាក់នេះតាំងពីនៅតូចៗបន្តមកពីម្ដាយ និងបន្តរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ហើយសម្ភារដែលអ្នកស្រីកំពុងធ្វើលក់សព្វថ្ងៃនេះរួមមាន ៖ កន្ដ្រក់ និងគម្រប តូចធំ តាមការបញ្ជាទិញពីឈ្មួញដែលយកទៅលក់បន្តនៅក្រុងសៀមរាប និងតាមបណ្ដាស្រុកផ្សេងៗ ហើយរបរត្បាញរំពាក់នេះក៏បានជួយសម្រួលដល់ជីវភាពគ្រួសារមួយផ្នែកធំដល់គ្រួសារអ្នកស្រីផងដែរ ។
សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា បន្ទាប់ពីអ្នកស្រីធ្វើស្រែរួចរាល់គឺអ្នកស្រីដើរកាត់វល្លិរំពាក់ នៅតាមគុម្ព ព្រៃក្បែរជើងភ្នំ និងតាមព្រៃមួយចំនួនដើម្បីយកមកត្បាញធ្វើលក់ទៅតាមតម្រូវការទីផ្សារ របស់ឈ្មួញ ហើយរបរនេះបានជួយសម្រួលជីវភាពគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីបានមួយកម្រិត ពិសេសបានជួយកូនរៀនសូត្រនឹងគេផង ចៀសវាងចេញទៅសំណាកស្រុកចោលកូនចៅ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ