អ្នកខ្លះមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនតែមិនមានឱកាសទៅវត្តអារាម ដើម្បីបំពេញបុណ្យកុសលសម្រាប់ជាទីពឹងរបស់ខ្លួនទៅក្នុងបរលោក ព្រោះសេចក្តីកំណាញ់គ្របសង្កត់ ធ្វើឱ្យខ្លួនក្លាយជាទាសករនៃមាសប្រាក់រហូតអស់ជីវិត ។
ព្រោះហេតុនោះព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ដាស់តឿនដល់បុគ្គលដែលគ្រប់គ្រងទ្រព្យសម្បត្តិដោយខ្វះបញ្ញាតាមរយៈទ្រឹស្តីអប់រំដូច្នេះថាៈ
ទ្រព្យសម្បត្តិជាកិលេសធំសម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជារាត្រីអន្ធការសម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិគឺជាអ្នកពិឃាតម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាថ្នាំញៀនសម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាចំណងដ៏មាំសម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាជំងឺដ៏ធ្ងន់សម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា,ទ្រព្យសម្បត្តិ ជាអមនុស្សកំណាចសម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាថ្នាំពិសចាំសម្លាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាគំនរភ្លើងដ៏ធំសម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាចោរដ៏កាចសាហាវសម្រាប់ម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាសត្រូវចាំយាយីម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា, ទ្រព្យសម្បត្តិជាកាំបិតដ៏មុតស្រួចសម្រាប់ប្រហារម្ចាស់ទ្រព្យអត់បញ្ញា ។
កាលបើបុគ្គលជាប់ជំពាក់ក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិខ្លាំងពេក ធ្វើឱ្យចិត្តលោភលន់កាន់តែខ្លាំង គ្មានទេសេចក្តីស្ងប់ក្នុងជីវិត ។ ដូច្នេះមានតែការលះទ្រព្យមួយចំណែកធ្វើទានគឺជាការធ្វើចិត្តឲ្យទូលាយរួចផុតអំពីចំណងមារ ទើបរស់នៅជាសុខក្នុងលោកទាំងពីរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ