ទេវបុត្រមួយអង្គគ្រាន់តែឮសម្តីទេវតាទូលប្រាប់តាមដំណើររឿងពីសេចក្តីប្រមាទរបស់មនុស្សលោកក៏មានសេចក្តីតក់ស្លុតដោយបញ្ចេញសូរសៀងថា ឱហ្ន៎! មនុស្សទាំងឡាយសុទ្ធតែជាអ្នកដេកលក់ពេលណាទើបរួចចាកទុក្ខ ។
នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទមានសម្តែងអំពីទេវតានៅក្នុងឋានចាតុម្មហារាជិកាថា សម័យមួយមានទេវបុត្រមួយអង្គបានសួរទៅទេពធីតាដែលទើបស្លាប់ពីឋានមនុស្សមកចាប់បដិសន្ធិនៅភពទេវលោកថា តាំងពីព្រឹករហូតទល់ល្ងាច ម្តេចក៏មិនឃើញនាងសោះ តើនាងទៅណា? ទេពធីតាឆ្លើយថា បពិត្រលោកម្ចាស់ ខ្ញុំច្យុតចាកឋានទេវលោកនេះ ទៅកើតនៅក្នុងត្រកូលមួយនាក្រុងសាវត្ថី ។
ទេវបុត្រសួរទៀតថា ទៅកើតនៅទីនោះអស់កាលប៉ុន្មាន? តាំងពីខ្ញុំចុះចាប់បដិសន្ធិគម្រប់១០ខែ ក៏ប្រសូតដល់អាយុ១៦ឆ្នាំមាតាបិតាខ្ញុំលោកឲ្យមានប្តី ខ្ញុំទៅនៅរួមរស់ជាមួយប្តីបានកូន៤ ហើយតែងធ្វើបុណ្យឲ្យទាន ប្រាថ្នាឲ្យមកកើតក្នុងសំណាក់លោកម្ចាស់វិញ។
មនុស្សទាំងឡាយមានអាយុប៉ុន្មានឆ្នាំ? ត្រឹមតែមួយរយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះយ៉ាងច្រើន ។ មនុស្សទាំងឡាយមានអាយុមួយរយឆ្នាំនេះ សុទ្ធតែជាអ្នកដេកលក់ដោយសេចក្តីប្រមាទ ឬក៏មានធ្វើបុណ្យទានអ្វីដែរ? មនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់សុទ្ធតែមានសេចក្តីប្រមាទ ព្រោះប្រកាន់ថា អាយុមួយរយឆ្នាំនេះហាក់ដូចជាមួយអសង្ខេយ្យ ហាក់ដូចជាមិនចេះចាស់មិនចេះស្លាប់អ៊ីចឹង ។
គ្រាន់តែឮសម្តីនាងទេវធីតាបែបនេះ ទេវបុត្រមានសេចក្តីសង្វេគកើតឡើងក្នុងចិត្តភ្លាម លាន់វាចាថា ឱហ្ន៎! មនុស្សទាំងឡាយសុទ្ធសឹងតែជាអ្នកលិចលង់ក្នុងការប្រមាទ តើកាលណាទើបរួចផុតពីសេចក្តីទុក្ខ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ