ព្រះធម៌រមែងរក្សាយើងឱ្យបានសុខ ប្រសព្វតែនឹងសេចក្តីចម្រើន ផុតចាកទុក្ខទាំងពួង តែធម៌នឹងមករក្សាយើងមិនបានទេ បើយើងមិនចូលទៅរកធម៌នោះ ប្រៀបដូចអាហារនឹងមកឱ្យយើងឆ្អែតមិនបានឡើយ បើយើងមិនទៅបរិភោគនូវអាហារនោះ ។ ការដែលយើងមាននូវសេចក្តីសុខ សេចក្តីចម្រើនទៅបាន…
ព្រះធម៌រមែងរក្សាយើងឱ្យបានសុខ ប្រសព្វតែនឹងសេចក្តីចម្រើន ផុតចាកទុក្ខទាំងពួង តែធម៌នឹងមករក្សាយើងមិនបានទេ បើយើងមិនចូលទៅរកធម៌នោះ ប្រៀបដូចអាហារនឹងមកឱ្យយើងឆ្អែតមិនបានឡើយ បើយើងមិនទៅបរិភោគនូវអាហារនោះ ។
ការដែលយើងមាននូវសេចក្តីសុខ សេចក្តីចម្រើនទៅបាន ក៏ព្រោះតែយើងបានបដិបត្តិនូវព្រះធម៌នេះឯង ។
ធម៌ជារបស់ចាំបាច់ក្រៃលែងជាងអាហារ ក្រៃលែងជាងខ្យល់អាកាស និងក្រៃលែងជាងអ្វីៗទាំងអស់ ព្រោះធម៌ធ្វើឱ្យជីវិតយើងមានគុណតម្លៃ រស់នៅដោយកិត្តិយស សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ។
នៅក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនា ព្រះធម៌រួមនៅត្រឹមតែពីរពួកប៉ុណ្ណោះគឺ កុសលធម៌ប្រែថា ធម៌ល្អ និងអកុសលធម៌ ធម៌មិនមែនជាកុសលបានដល់ធម៌អាក្រក់ ធម៌ទាំងពីរនេះឱ្យផលមិនដូចគ្នាទេ អ្នកធ្វើល្អបានសុខ ឯអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់បានផលជាទុក្ខភ័យ ។
ព្រោះហេតុនោះទើបអ្នកប្រាជ្ញពោលថា ជីវិតមានធម៌ជាជីវិតដ៏ឧត្តម ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ