ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ៖ ទីអារាមមួយលាក់ខ្លួននៅជាប់ជើងភ្នំមានប្រវត្តិទាក់ទងនឹងរឿងរ៉ាវជាច្រើន នោះគឺ«វត្តព្រះពន្លាជ័យហៅភ្នំពិស្ស»។ ទីអារាមនេះជាកន្លែងមានជំនឿលើការបន់ស្រន់ ស្រោចទឹក ពិសេសមានម្នាស់ចម្លែកដុះលើថ្ម មិនចេះងាប់ជាប់រយឆ្នាំមកហើយ ។ បើចង់ទៅ«វត្តព្រះពន្លាជ័យហៅភ្នំពិស្ស» ពេលដល់ទីរួមស្រុកថ្ពង ម្តុំមុខរោងចក្រស្ករសត្រូវបត់ឆ្វេងតាមចន្លោះផ្លូវចម្ការអំពៅប្រមាណជាង៣គីឡូម៉ែត្រនឹងទៅដលហើយ ។
ព្រះតេជគុណអង្គ ក្រវាញ បួសតាំងពីឆ្នាំ១៩៨០ ជាចៅអធិការវត្តមានសង្ឃដីកាឲ្យដឹងកាលពីពេល ថ្មីៗកន្លងមកថា «វត្តព្រះពន្លាជ័យហៅភ្នំពិស្ស»នៅដាច់ស្រយាលពីភូមិស្រុក នៅជាប់នឹងជើងភ្នំពិស្ស នាស្រុកថ្ពង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ។
នេះគឺជាទីអារាមដែលមនុស្សផងទាំងពួងចង់ទៅមើលម្នាស់ចម្លែកដុះលើផ្ទាំងសិលាមានអាយុយូរអង្វែងមកហើយ ។ មនុស្សជាច្រើនទៀតទៅរកដោះអំពើ ។ ព្រះអង្គក្នុងនាមជាអ្នកប្រោសសត្វលោក ក៏ជួយចម្លងសត្វលោកដែលមានទុក្ខលំបាកពីជំងឺផ្លូវងងឹត ផ្លូវក្នុង និងក្រៅ ឱ្យរួចចាកទុក្ខទោសទាំងនោះតាមរយៈធម៌ព្រះពុទ្ធ និងថ្នាំឫសឈើ ព្រមទាំងបញ្ញើក្អែកនានា ជាច្រើនមុខដែលដុះលើភ្នំ ។
អ្នកដែលត្រូវអំពើទៅរកព្រះអង្គក្នុង១អាទិត្យយ៉ាងហោចណាស់២០នាក់គិតជាមធ្យម។ ចំពោះអ្នកជំងឺភាគច្រើនគឺជំងឺផ្លូវងងឹត ព្រះអង្គព្យាបាលឲ្យជាសះស្បើយ តែបើឈឺធម្មតាព្រះអង្គបានប្រាប់ឲ្យទៅរកពេទ្យវិទ្យាសាស្ត្រវិញ ។
ព្រះចៅអធិការមានសង្ឃដីកាបន្តថា«ចំពោះជំនឿបារមី បើអ្នកស្ទាក់ស្ទើរ កុំមកធ្វើកិច្ចអី ព្រោះចិត្តយើងបិទហើយ តែបើចិត្តយើងបើកក្នុងជំនឿនោះទើបធ្វើកិច្ចទៅបានជោគជ័យ ។ វត្តនេះអ្នកមកភាគច្រើនគឺជាអ្នកដែលជឿលើបារមីភ្នំ និងការព្យាបាលរបស់ព្រះអង្គ ព្រោះភាគច្រើនជាអ្នកដែលជំពាក់បំណន់ព្រោះតែការបន់ស្រន់ របស់ញាតិញោមទាំងនោះបានសម្រេចបំណង ។
ឧទាហរណ៍អ្នកដែលមានសាច់ញាតិត្រូវអំពើរបស់គេ ឬមានជំងឺ ផ្សេងៗពេលមកដល់តែងតែបន់ស្រន់ ចំពោះបារមីភ្នំគួបផ្សំនឹងការព្យាបាលដោយធម៌ ថ្នាំឫសឈើ និងការស្រោចទឹកមន្ត ជាដើមសុំឱ្យឆាប់ជាសះស្បើយបានត្រឡប់ទៅប្រកបការងារចិញ្ចឹមជីវិត និងក្រុមគ្រួសារ ។ ការបន់ស្រន់តែងបានសមបំណងគ្រប់គ្នាទៅតាមក្តីប្រាថ្នា ទើប ម្នាក់ៗចេះតែមកលាបំណន់់់់់់់់់់់់ ដោយភ្ជាប់មកជាមួយនូវតង្វាយដូចជាសុីម៉ង់ត៍ និងគ្រឿងកសាង ព្រមទាំងបច្ច័យជាដើម »។
ព្រះចៅអធិការវត្តមានសង្ឃដីកាទៀតថា ដំបូងឡើយទីវត្តគ្រាន់តែជាអាស្រមមួយប៉ុណ្ណោះមិនមានអ្វីធំដុំឡើយ តែដោយសារជំនឿរបស់ប្រជាពុទ្ធបរិស័ទ ទើបរហូតមកដល់ពេលនេះព្រះអង្គកសាងបានកុដិ សាលាឆាន់ ហើយកំពុងបន្តកសាងព្រះវិហាររួមទាំងសមិទ្ធផលនានាជាច្រើនទៀត ។
នៅលើកំពូលភ្នំពិស្សមាន«ម្នាស់ដុះលើផ្ទាំងថ្ម» នៅជិតដំណាក់ស្តេចគ្មានដីទេ សុទ្ធតែផ្ទាំងថ្ម។ អ្នកដែលឡើងទៅភាគច្រើនក្រៅពីចង់ឃើញ«ម្នាស់ដុះលើថ្ម» គឺបន់ស្រន់សូមឱ្យក្តីប្រាថ្នារបស់ខ្លួនបានសម្រេចបំណង ។
បើតាមព្រះចៅអធិការថា បើចង់ធ្វើដំណើរឡើងទៅកន្លែង«ម្នាស់ដុះលើថ្ម»ត្រូវចំណាយពេល១ទៅ២ម៉ោងទើបឡើងដល់ ព្រោះឡើងវារតោងតាមផ្ទាំងថ្មគ្មានផ្លូវទេ ។ នៅលើកំពូលភ្នំមានស្រះទឹកវាលស្រែ១០០ និងដំណាក់ស្តេច ។ គ្មានរណាម្នាក់អាចបញ្ជាក់បានឡើយថា ម្នាស់ដែលដុះលើថ្មនេះមានអាយុកាលតាំងពីពេលណាមកនោះទេ ព្រោះតាំងពីព្រះអង្គទៅគង់នៅជាមួយលោកតាមួយចំនួនទៀត គឺឃើញមានទៅហើយ ។ ពេលខ្លះម្នាស់សល់តែសម្បក ហើយអ្នកដែលហ៊ានបេះគឺពានរ ។ ម្នាស់ធំមិនទាន់ទេក្លាយជាចំណីពានរអស់ហើយ តែបើសល់១ឬ២ផ្លែ លោកតាប្រចាំនៅវត្តបេះចិតហូបមានឱជារសផ្អែមឆ្ងាញ់ណាស់ ។
ព្រះចៅអធិការមានសង្ឃដីកាថា «ការឡើងមកកាន់កន្លែងម្នាស់ដុះលើថ្មនៅកំពូលភ្នំនេះ អ្នកគ្មានការតាំងចិត្ត និងសុំពីបារមីភ្នំទេ គឺឡើងមិនដល់ឡើយ ។ បើអ្នកណាមិនបានកាន់ទឹកទៅជាមួយទេ ច្បាស់ជាស្រេកទឹកខះកមិនខានព្រោះប្រឹងណាស់ទើបឡើងបាន »។
ជាក់ស្តែងអ្នកយកព័ត៌មានយើងកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុនឡើងទៅកន្លែងម្នាស់ដុះលើថ្មដោយមិនបានសុំបារមីភ្នំ ហើយភ្លេចទាំងកាន់ទឹកទៅជាមួយផងនោះ បានពាក់កណ្តាលផ្លូវក៏ទន់ជើងទៅមុខលែងរួច ហើយបង្ខំចិត្តចុះមកវិញ ។ លើកក្រោយនេះដោយការតាំងចិត្ត ហើយបានសុំពរជ័យពីបារមី និងត្រៀមទឹកជាស្រេចផងនោះ ធ្វើដំណើរដោយឈប់សម្រាកជាច្រើនដងក៏ឡើងលើភ្នំបានសម្រេចទាំងលំបាកនិងហត់នឿយ ។
ពេលឡើងដល់កំពូលភ្នំភ្លាមអារម្មណ៍ដែលហត់នឿយហាក់បីដូចជារសាយបាត់អស់រលីង ជាពិសេសនៅពេលដែលបានទៅឈរ ឬអង្គុយជិតចម្ការម្នាស់ដែលដុះលើថ្ម គួបផ្សំនឹងក្លិនក្រអូបនៃផ្កាព្រៃនានា ។ ដូចពាក្យចាស់ថា«ឮគេនិយាយ១០០ដង មិនស្មើនឹងឃើញម្តងឡើយ» មិនខុសទេ គឺពិតជាម្នាស់ចម្លែក បើសិនជាអស់លោកអ្នកព្យាយាមនឹងបានឃើញមិនខាន ។
ភ្នំពិស្សមានប្រវត្តិទាក់ទងដល់រឿងរ៉ាវពីបុរាណកាលមកថា ដើមឡើយមានស្តេចមួយអង្គព្រះនាមចន្ទរាជា បាននាំរេហ៍ពលទៅបោះពន្លាជ័យ នៅលើកំពូលភ្នំ ដោយធ្វើស្រែចម្ការដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត ។ ក្នុងការបោះពន្លាជ័យនេះស្តេចបានឱ្យសេនា រៀបចំដំណាក់នៅជិតកន្លែងម្នាស់ចម្លែក និងរៀបចំទីសក្ការបូជាផងដែរមានព្រះពុទ្ធរូបមួយអង្គ ។ ស្តេចគង់នៅអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ រហូតដល់ជំនាន់ឪជ័យ ម៉ែដុង្គទើបព្រះអង្គស្តេចយាងទៅបោះពន្លាជ័យនៅឧដុង្គវិញ ហើយបន្សល់ទុកស្នាមនៅលើកំពូលភ្នំពិស្សដល់បច្ចុប្បន្ន ។
ចំពោះការកសាងទីអារាមនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះចៅអធិការឲ្យដឹងថាកសាងព្រះវិហារបាន៧០ភាគរយហើយ តែនៅជំពាក់ថ្លៃសំណង់ច្រើន ។ ដូច្នេះហើយបើញាតិញោម និងពុទ្ធបរិស័ទជិតឆ្ងាយចូលរួមតាមកម្លាំងសទ្ធា ព្រះអង្គពិតជាមានព្រះទ័យរីករាយណាស់ ។ វត្ត«ព្រះពន្លាជ័យហៅភ្នំពិស្ស»មានព្រះសង្ឃ១១អង្គ ភិក្ខុ៩អង្គ និងនេន២អង្គ ភាគច្រើនជាអ្នកជំងឺ និងអ្នកដទៅដោះអំពើ លុះជាស្បើយហើយ ទើបលាចាកសិក្ខាបទត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ