សូមបរិស័ទពិចារណានូវរឿងមួយដែលកើតមាននៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ទាក់ទងនឹងជីវិតសត្វលោកដែលរស់នៅលើភពផែនដីនេះ វាមានទាំងអាក្រក់ និងល្អដោយអំណាចនៃការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស ។ កាលនោះមានសេដ្ឋីបុត្រ៤នាក់រស់នៅលើគំនរទ្រព្យស្តុកស្តម្ភ តែពួកគេប្រើប្រាស់ចាយវាយខុសពោលគឺជះលុយទៅលើអំពើអបាយមុខទាំង៤ស្រី ស្រា ល្បែងពាលា និងបាបមិត្តយ៉ាងងប់ងុលរហូតងើបមុខលែងរួច…
សូមបរិស័ទពិចារណានូវរឿងមួយដែលកើតមាននៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា ទាក់ទងនឹងជីវិតសត្វលោកដែលរស់នៅលើភពផែនដីនេះ វាមានទាំងអាក្រក់ និងល្អដោយអំណាចនៃការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស ។
កាលនោះមានសេដ្ឋីបុត្រ៤នាក់រស់នៅលើគំនរទ្រព្យស្តុកស្តម្ភ តែពួកគេប្រើប្រាស់ចាយវាយខុសពោលគឺជះលុយទៅលើអំពើអបាយមុខទាំង៤ស្រី ស្រា ល្បែងពាលា និងបាបមិត្តយ៉ាងងប់ងុលរហូតងើបមុខលែងរួច ទីបំផុតនៃជីវិតក៏ធ្លាក់ទៅសោយទុក្ខនៅក្នុងអវិចីមហានរករងទុក្ខវេទនារហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ។
សត្វនរកទី១ពោលថា យើងទាំងឡាយ មានជីវិតដ៏លាមក បានរស់នៅជាមនុស្សហើយកាលដែលភោគសម្បត្តិកំពុងមាន យើងទាំងឡាយមិនបានឲ្យទានសោះ យើងទាំងឡាយមិនបានធ្វើនូវអ្វីដែលជាទីពឹងដល់ខ្លួនឯងសោះឡើយ ។
សត្វនរកទី២ ពោលយ៉ាងនេះថា យើងទាំងឡាយ ដែលបាបកម្មចម្អិននៅក្នុងខ្ទះនរកអស់៦ម៉ឺនឆ្នាំពេញគ្រប់គ្រាន់មិនមានលើសខ្វះ ឱហ្ន៎! កាលណានឹងមានទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខ ។
សត្វនរកទី៣ ពោលយ៉ាងនេះថា ទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខរបស់យើងទាំងឡាយ មិនមានឡើយ មានទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខពីណា ទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខមិនប្រាកដទេ ម្នាលអ្នកដូចជាខ្ញុំ ដ្បិតពីកាលណោះ ខ្ញុំនិងអ្នកទាំងឡាយបានធ្វើបាបកម្មពេញបន្ទុកណាស់ ។
សត្វនរកទី៤ ពោលយ៉ាងនេះថា បើខ្ញុំបានរួចអំពីនេះទៅ ហើយបានកើតជាមនុស្ស នឹងជាអ្នកដឹងនូវបុណ្យកុសល បរិបូណ៌ដោយសីល ខ្ញុំនឹងខំធ្វើតែអំពើល្អយ៉ាងច្រើន ។
នេះជារឿងរ៉ាវនៃសេដ្ឋីបុត្រទាំងបួន តែមនុស្សយើងកាលដែលមិនទាន់បានឃើញទោសកំហុសចំពោះខ្លួនឯងទេ រមែងចេះតែមានះ គ្រាន់បើលើខ្លួនឯង ចេះតែមានអំនួត លុះឃើញទោសពិតមកដល់ទើបអំនួត មានះទាំងនោះបាក់បបខ្លបខ្លាច ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ