រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្នុងចំណោមកីឡាទាំងអស់ គេកត់សម្គាល់ថាមានតែកីឡាប្រដាល់ប៉ុណ្ណោះ ដែលកីឡាករល្បី ឬមានឈ្មោះបោះសំឡេងនៅក្នុងពិភពប្រដាល់តិចតួច មិនដែលប្រកាសលាឈប់បានយូរនោះទេ ។ ទោះជាអ្នកលាឈប់រហូតដល់៥ឆ្នាំ ឬ៦ឆ្នាំ…
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ ក្នុងចំណោមកីឡាទាំងអស់ គេកត់សម្គាល់ថាមានតែកីឡាប្រដាល់ប៉ុណ្ណោះ ដែលកីឡាករល្បី ឬមានឈ្មោះបោះសំឡេងនៅក្នុងពិភពប្រដាល់តិចតួច មិនដែលប្រកាសលាឈប់បានយូរនោះទេ ។ ទោះជាអ្នកលាឈប់រហូតដល់៥ឆ្នាំ ឬ៦ឆ្នាំ ក៏ត្រឡប់មកវិញដែរ ដែលផ្ទុយពីកីឡាផ្សេងទៀត តែហ៊ានប្រកាសឈប់ហើយ គឺបាត់សូន្យឈឹងតែម្ដង ។ មានហេតុផលជាច្រើនដែលជំរុញឱ្យអតីតកីឡាករភាគច្រើនចេញមិនឆ្ងាយពីសង្វៀនក្រោយពេលពួកគេប្រកាសថាឈប់។
គេតែងសង្កេតឃើញថា អតីតអ្នកប្រដាល់ច្រើននាក់ដែលបាត់មុខសូន្យរមែងអើតមុខមកវិញមួយៗ ប៉ុន្តែការបង្ហាញមុខរបស់ពួកគេក៏មិនបានយូរណាស់ណានោះដែរ ដោយគ្រាន់តែលេចមុខជាថ្មីមិនបានប៉ុន្មានផងក៏បាត់វិញតែម្ដង ។ ក្រុមអ្នកតាមដានបានអះអាងថា មានហេតុផលតែមួយគត់ដែលអ្នកប្រដាល់ក្រោយពេលសម្រេចចិត្តលាឈប់ហើយក៏ត្រឡប់មកវិញ គឺពាក់ព័ន្ធនឹងជីវភាព ។
ប្រភពជាច្រើនបានអះអាងថា អ្នកប្រឡូកការប្រដាល់ភាគច្រើនមិនមែនជាអ្នកសិក្សាបានជ្រៅជ្រះ ឬមិនមែនជាអ្នកចេញពីគ្រួសារស្ដុកស្ដម្ភនោះទេ ភាគច្រើនពួកគេស្ថិតនៅក្នុងគ្រួសារខ្វះខាត ឬអ្នកខ្លះត្រូវគ្រួសារបោះបង់ព្រោះតែការភ្លើតភ្លើនជក់ថ្នាំ និងលេងល្បែងស៊ីសងនោះផងក៏ត្រូវគ្រួសារបញ្ជូនមកកាន់ក្លិបប្រដាល់ដើម្បីឱ្យជួយកែប្រែអត្តចរឹតឱ្យល្អវិញ។ អ្នកវិភាគពីមូលហេតុមួយនេះ បានអះអាងថា កីឡាករភាគច្រើនដែលតស៊ូនៅក្នុងប្រដាល់ មិនត្រឹមតែសំបូរអ្នកខ្វះខាតចំណេះដឹង និងទ្រព្យធនប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងជាអ្នកដែលខ្វះលទ្ធភាពទទួលបានការងារសមរម្យធ្វើផង ទើបបុគ្គលទាំងនោះសម្រេចចិត្តហក់ចូលសង្វៀនប្រដាល់ ។
អ៊ីចឹងហើយទើបកីឡាករដែលចាប់ផ្ដើមប្រដាល់ហើយមានលុយកាក់បន្តិចបន្តួច គឺរមែងសម្រេចចិត្តឈប់ប្រដាល់ទៅវិញ ព្រោះតែមិនអាចស៊ូទ្រាំ ប៉ុន្តែនៅពេលទៅធ្វើការផ្សេងមិនមានការរីកចម្រើនក៏សម្រេចចិត្តត្រឡប់មកប្រដាល់វិញ។
លោក នួន ភិរម្យ គ្រូបង្វឹកកីឡាករប្រដាល់បានអះអាងថា អ្នកតស៊ូក្នុងការប្រដាល់នៅក្នុងស្ថានភាពគ្រប់គ្រាន់គឺស្ទើរមិនមាននោះទេ ដោយកូនសិស្សរបស់លោករត់ចេញរត់ចូលមិនខុសគ្នាពីថ្លុកល្ខោនឡើងវិលមុខ ទើបធ្វើឱ្យលោកសម្រេចចិត្តចង់បិទក្លិបចោលម្ដងៗ ព្រោះតែអត់កូនសិស្សល្អៗនោះឯង ។ លោកថា កីឡាករខ្លះលោកខំបង្វឹកយ៉ាងពិបាក តែពេលឡើងវ៉ៃបានម្ដងពីរដងបានលុយតិចតួចក៏សម្រេចចិត្តទៅធ្វើការនៅថៃ និងធ្វើជាកម្មករសំណង់ជាដើម ដោយសារតែការប្រឡូកក្នុងប្រដាល់មិនសូវបានលុយ ។
លោកថា បន្ទោសកូនសិស្សទាំងនោះមិនបានទេ ព្រោះការប្រដាល់គេមិនអាចដាក់ឱ្យប្រកួតក្នុងមួយខែ៤ដង ឬច្រើនជាងនេះបានទេ ដោយក្នុងមួយខែប្រកួតបានតែ២ដង ឬ៣ដងទាំងបិទបាំងចុះឡើងៗ ហើយតម្លៃខ្លួនក្នុងមួយប្រកួតត្រឹមតែ២៥ម៉ឺនទៅ៤០ម៉ឺនរៀល គឺមិនអាចឱ្យកីឡាករអត់ធ្មត់នៅបានទេ ។ លោកថាអ្នកចង់ប្រឡូកការប្រដាល់គឺលុះត្រាតែកុំធ្វើការផ្សេង បើមិនដូច្នោះទេ ក៏ឡើងប្រកួតមិនឈ្នះនោះដែរ អ៊ីចឹងគង់តែអត់ការផ្គូផ្គងហើយមិនអាចឱ្យកីឡាករមានលុយចាយគ្រប់ហ្នឹងឯង។
លោកថា កីឡាករច្រើនណាស់ដែលខំប្រឹងប្រកួតយកលុយការប្រពន្ធ និងចេញទៅធ្វើការក្រៅប្រទេស ប៉ុន្តែនៅពេលទ័លច្រក ឬអត់លុយ ពីការរស់នៅថ្មី ទើបសុំឱ្យគ្រូបង្វឹកជួយផ្គូផ្គងឱ្យបានប្រកួតឡើងវិញ។
លោក អេ ភូថង បានអះអាងថា ហេតុផលកីឡាករបាត់មុខហើយត្រឡប់មកប្រកួតម្ដងទៀត គឺគ្មានអីក្រៅពីទ័លច្រកនោះទេ ទើបលោកចាត់ទុកថាវិស័យប្រដាល់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានឹងពិបាកប្រកួតប្រជែងជាមួយប្រទេសជិតខាងខ្លាំងណាស់ ប្រសិនបើកីឡាករទាំងអស់ មិនមានប្រាក់ខែ និងមិនមានការធានារ៉ាប់រងពេលឈឺ ហើយបានលុយមិនច្រើនអាចឱ្យកីឡាករទាំងអស់រស់បានដោយសមរម្យ ។ លោកថា កីឡាករខ្លះនៅពេលទាល់ច្រកគឺទោះ ជាមិនអាចត្រឡប់មកកាន់ការប្រដាល់វិញបាន ក៏ត្រឡប់មកធ្វើជាគ្រូបង្វឹក ជាគណៈកម្មការផ្ដល់ពិន្ទុក៏មានដែរ ដោយសារតែពួកគេភាគច្រើនមិនមានចំណេះដឹងនិងដើមទុនច្រើនដើម្បីប្រកបអាជីវកម្មទើបមិនអាចចេញឆ្ងាយពីការប្រដាល់។
មិនខុសពីការលើកឡើងរបស់គ្រូបង្វឹកទាំងពីរខាងលើ គេឃើញកីឡាករច្រើនណាស់ ដូចជាយុគ យក្សគីល ចិញ្ចឹមជ្រូក និងដាំ បន្លែលក់ អូត ភូថង ទៅលក់ភីហ្សាមួយ រយៈ ក៏សម្រេចចិត្តត្រឡប់មកធ្វើជាគ្រូបង្វឹក វិញ ។ កីឡាករមួយចំនួនផ្សេងទៀត ក៏ឃើញលឹបលក្នុងការប្រដាល់ម្ដងម្ដាលក៏ព្រោះតែហេតុផលដូចគ្នាដែរ។
លោក ញាណ សុធី អ្នករៀបចំការប្រដាល់ប្រចាំទូរទស្សន៍អាស៊ីអាគ្នេយ៍ បានអះអាងថា ហេតុផលដែលកីឡាករបង្ហាញមុខលឹបលៗ ក្រៅពីពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាជីវភាព ឬហៅថាទ័លច្រកក្រោយពេលលាឈប់ ក៏ទាក់ទងនឹងទឹកចិត្តស្រឡាញ់របស់ពួកគេផងដែរ ។ លោកថា កីឡាករខ្លះបានក្លាយជាអ្នកមានជីវភាពល្អដែលអាចនិយាយបានថា ទោះមិនទទួលប្រដាល់ក៏មិនពិបាកនោះដែរ ប៉ុន្តែនៅពេលស្ថានភាពរបស់ពួកគេល្អប្រសើរ ឬឆ្លៀតពេលហ្វឹកហាត់បានបន្តិច ក៏ត្រឡប់មកប្រដាល់វិញដូចជាកីឡាករលាភ សំណាងជាដើម។
អ៊ីចឹងហើយទើបលោករមែងលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកចង់ប្រដាល់ម្ដងទៀត ដោយរមែងដាក់ឱ្យប្រកួតក្នុងតម្លៃខ្លួនល្អៗនោះផង ដើម្បីលើកទឹកចិត្តឱ្យកីឡាករទាំងនោះមកប្រកួតជាថ្មីឱ្យបានយូរ ។ យ៉ាងណាមិញ លោកទទួលស្គាល់ថា កីឡាករដែលត្រឡប់មកប្រកួតជាថ្មីគឺប្រកួតមិនបានយូរទេ ដោយសារតែបញ្ហាកម្លាំងចុះខ្សោយហើយប្រកួតមិនបានល្អធ្វើឱ្យកីឡាករទាំងនោះខ្មាសក៏លាឈប់ដោយខ្លួនឯង ។ លើកលែងតែអ្នកប្រដាល់ហើយសុំមកធ្វើជាគណៈកម្មការផ្ដល់ពិន្ទុអីប៉ុណ្ណោះដែលនៅតស៊ូបានយូរ បើទោះជាតម្លៃខ្លួនក្នុងការបំពេញការងារក្នុងមួយកម្មវិធីមិនបានខ្ពស់ក្ដី៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ