៥០ឆ្នាំមនុស្សមានប្រមាណត្រឹមតែ១យប់១ថ្ងៃនៃឋានទេវតាជាន់ចាតុម្ហារាជិកាប៉ុណ្ណោះ ដែលជាឋាននៅទាបជាងគេបំផុតក្នុងចំណោមឋានសួគ៌ទាំង៦ជាន់។ សេចក្តីនេះអ្នកប្រាជ្ញលោកចង់បញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អាយុមនុស្សយើងនេះមានប្រមាណតិចតួចខ្លីណាស់ ជារបស់មិនទៀងទាត់ ប្រែប្រួលគ្រប់ដង្ហើម និងបែកធ្លាយទៅជាធម្មតា គ្មានជីវិតសត្វណាគេចរួចឡើយ ។
បើគ្រួសារណាដែលមានសាច់ញាតិស្លាប់រមែងយំកន្ទក់កន្ទេញស្តាយស្រណោះចំពោះបុគ្គលដែលស្លាប់ទៅហើយនោះ ទាំងបាននិយាយថា ធ្វើម្តេចហ្ន៎នឹងបានញាតិរបស់យើងរស់ឡើងវិញ ហើយក៏នាំខ្មោចនៅក្នុងមឈូសនោះទៅកាន់ជើងថ្ករ រួចប្រជុំគ្នាបូជាទាំងសោកសង្រេង។
ចំណែកបុគ្គលដែលស្លាប់នោះត្រូវបានពួកអ្នកដុតទាំងឡាយចាក់ដោយឈើស្រួច ដែកសូលដុតបុគ្គលនោះកម្ទេចចោលក្លាយទៅជាផេះផង់ត្រឹមតែមួយប៉ប្រិចភ្នែក។ អ្នកស្លាប់នោះរមែងលះបង់នូវភោគៈទាំងឡាយ លះនូវញាតិមិត្តទាំងឡាយ គឺគ្មានអ្វីជាទីពឹងពុំនាក់ក្រៅតែអំពីបុណ្យកុសលដែលខ្លួនធ្លាប់បានសន្សំហើយនោះទេ ។
ឯពួកញាតិមិត្តដែលនៅមានជីវិតក៏នាំយកនូវទ្រព្យសម្បត្តិរបស់បុគ្គលដែលស្លាប់នោះទៅកាន់លំនៅឋានរៀងៗខ្លួន ចំណែកសត្វដែលស្លាប់ក៏ទៅតាមយថាកម្ម សូម្បីទ្រព្យតិចតួច ខោអាវ ស្បែកជើង កូនប្រពន្ធ និងមាសប្រាក់ ដីធ្លីក៏មិនអាចយកជាប់តាមខ្លួនបានឡើយ ។
ព្រោះហេតុនោះបានជាលោកពោលថា បុគ្គលមិនមែនបាននូវអាយុវែងដោយសារទ្រព្យទេ ទាំងមិនមែនកម្ចាត់បង់នូវជរា ព្យាធិ មរណៈដោយសារទ្រព្យឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ