បច្ចុប្បន្នមនុស្សយើងមានអាយុក្ខ័យមកនៅត្រឹមតែ៧៥ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ បើមានបុណ្យច្រើនក៏អាចរស់បានយូរជាងនេះបន្តិច ប៉ុន្តែក៏មិនប្រាកដថា សុទ្ធតែមានអាយុក្ខ័យ៧៥ទាំងអស់ទើបស្លាប់នោះដែរ ព្រោះសត្វខ្លះស្លាប់តាំងតែពីនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយម្ល៉េះ ខ្លះកើតមកភ្លាមស្លាប់ភ្លាមក៏មាន ខ្លះក៏ស្លាប់ក្នុងបឋមវ័យ ខ្លះស្លាប់ក្នុងវ័យកណ្ដាល និងខ្លះទៀតក៏ស្លាប់ក្នុងវ័យចាស់ បើទុកជាស្លាប់ក្នុងវ័យណាក៏ដោយ…
បច្ចុប្បន្នមនុស្សយើងមានអាយុក្ខ័យមកនៅត្រឹមតែ៧៥ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ បើមានបុណ្យច្រើនក៏អាចរស់បានយូរជាងនេះបន្តិច ប៉ុន្តែក៏មិនប្រាកដថា សុទ្ធតែមានអាយុក្ខ័យ៧៥ទាំងអស់ទើបស្លាប់នោះដែរ ព្រោះសត្វខ្លះស្លាប់តាំងតែពីនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយម្ល៉េះ ខ្លះកើតមកភ្លាមស្លាប់ភ្លាមក៏មាន ខ្លះក៏ស្លាប់ក្នុងបឋមវ័យ ខ្លះស្លាប់ក្នុងវ័យកណ្ដាល និងខ្លះទៀតក៏ស្លាប់ក្នុងវ័យចាស់ បើទុកជាស្លាប់ក្នុងវ័យណាក៏ដោយ គឺស្លាប់ទាល់តែអស់ឥតមានសេសសល់ម្នាក់ឡើយ នេះជារឿងពិតនៃលោក ។
នៅពេលដែលសត្វស្លាប់ហើយ បើពូជនៅមាន ក៏ត្រូវតែដុះជាបន្តទៀតជាដាច់ខាត។ ពូជគឺកម្មដែលធ្វើក្នុងជាតិនេះឬក្នុងអតីតជាតិ ការដុះបន្តគឺសំដៅដល់បដិសន្ធិនៅក្នុងភពថ្មីគឺ កើតជាកំណើតថ្មីមួយទៀត បន្ទាប់ពីស្លាប់ភ្លាម ដោយអំណាចកម្មដែលបានធ្វើហើយនោះឯងជាបច្ច័យ វៀរលែងតែព្រះអរហន្ត លោកលែងកើតទៀតហើយ ។
កម្មល្អ តែងឲ្យបដិសន្ធិក្នុងសុគតិភព គឺមនុស្សនិងទេវតា ចំណែកខាងកម្មអាក្រក់ តែងឲ្យបដិសន្ធិក្នុងអបាយភូមិ៤គឺ នរក ប្រេត តិរច្ឆាន និងអសុរកាយ។
ដូចនេះបញ្ហាជាតិមុខសម្រាប់មនុស្សយើងម្នាក់ៗមិនមែនជារឿងលេងសើចនោះទេ កុំរៀននាំគ្នានិយាយថា ពេលស្លាប់លែងដឹងខ្លួនទៅហើយ កើតទៅជាអ្វីក៏ដោយឲ្យតែមានញីឈ្មោល ។ សម្តីបែបនេះដូចជាប្រថុយប្រថានពេកហើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ