សូមពិចារណានូវរឿងរ៉ាវនៃជីវិតដែលទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តខុសរបស់អ្នកមានទ្រព្យស្តុកស្តម្ភ តែប្រើប្រាស់ចាយវាយខុសពោលគឺជះលុយទៅលើអំពើអបាយមុខទាំង៤យ៉ាងងប់ងុលរហូតងើបមុខមិនរួច ទីបំផុតនៃជីវិតក៏ធ្លាក់ទៅសោយទុក្ខនៅក្នុងអបាយភូមិរងទុក្ខវេទនារហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ។
តទៅនេះជារឿងរ៉ាវនៃអ្នកមានទ្រព្យធនស្តុកស្តម្ភ ដែលមាននិទាននៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទថា កាលនោះមានសេដ្ឋីបុត្តទាំង៤ នាក់ដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិ៤០កោដិបានប្រើប្រាស់លុយទៅក្នុងអបាយមុខ ស្រី ស្រា ល្បែងពាលា សេពគប់បាបមិត្តអស់ពេញមួយជីវិត។
លុះទីបំផុតនៃដង្ហើមក៏បានទៅកើតនៅក្នុងលោហកុម្ភីនរក ដែលមានជម្រៅ៦០យោជន៍ លិចចុះទៅក្រោមអស់៣ម៉ឺនឆ្នាំ ទើបដល់បាតខ្ទះ អណ្តែតឡើងអស់៣ម៉ឺនឆ្នាំ ទើបដល់មាត់ខ្ទះ ហើយក៏ត្រឡប់លិចចុះទៅក្នុងខ្ទះទង់ដែងវិញយ៉ាងមហាវេទនា ។
ខាងក្រោមនេះជាបណ្តាំរបស់សត្វនរកទាំងបួននោះប្រាប់ដល់មនុស្សលោក ។
សត្វនរកទី១ពោលថា យើងទាំងឡាយ មានជីវិតដ៏លាមក បានរស់នៅជាមនុស្សហើយកាលដែលភោគសម្បត្តិកំពុងមាន យើងទាំងឡាយមិនបានឲ្យទានសោះ យើងទាំងឡាយមិនបានធ្វើនូវអ្វីដែលជាទីពឹងដល់ខ្លួនឯងសោះឡើយ ។
សត្វនរកទី២ ពោលយ៉ាងនេះថា យើងទាំងឡាយ ដែលបាបកម្មចម្អិននៅក្នុងខ្ទះនរកអស់៦ម៉ឺនឆ្នាំពេញគ្រប់គ្រាន់មិនមានលើសខ្វះ ឱហ្ន៎! កាលណានឹងមានទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខ ។
សត្វនរកទី៣ ពោលយ៉ាងនេះថា ទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខរបស់យើងទាំងឡាយ មិនមានឡើយ មានទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខពីណា ទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខមិនប្រាកដទេ ម្នាលអ្នកដូចជាខ្ញុំ ដ្បិតពីកាលណោះ ខ្ញុំនិងអ្នកទាំងឡាយបានធ្វើបាបកម្មពេញបន្ទុកណាស់ ។
សត្វនរកទី៤ ពោលយ៉ាងនេះថា បើខ្ញុំបានរួចអំពីនេះទៅ ហើយបានកើតជាមនុស្ស នឹងជាអ្នកដឹងនូវបុណ្យកុសល បរិបូណ៌ដោយសីល ខ្ញុំនឹងខំធ្វើតែអំពើល្អយ៉ាងច្រើន ។
នេះជារឿងរ៉ាវនៃសេដ្ឋីបុត្រទាំងបួន តែមនុស្សយើងកាលដែលមិនទាន់បានឃើញទោសកំហុសចំពោះខ្លួនឯងទេ រមែងចេះតែមានះ គ្រាន់បើលើខ្លួនឯង ចេះតែមានអំនួត លុះឃើញទោសពិតមកដល់ទើបអំនួត មានះទាំងនោះបាក់បបខ្លបខ្លាច ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ