យើងច្រើនសម្គាល់អាយុដែលអស់ថាមានទៅវិញ

ថ្ងៃទី ១១ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៩

ម៉ោង ១៧:០៨

យើងទាំងអស់គ្នាកំពុងចេញដំណើរទៅសន្សឹមៗរកឈាបនដ្ឋានដោយខ្លួនឯងគ្មានអ្នកណាម្នាក់គេចរួចចៀសផុតបានឡើយ ។ អាយុមនុស្សយើងខ្លីខ្លាំងណាស់មានប្រមាណត្រឹម១០០ឆ្នាំចាត់ថាវែងពេកហើយ ឯមនុស្សស្លាប់មុននេះមានច្រើនណាស់ ខ្លះស្លាប់ទាំងនៅបឋមវ័យក៏មាន ។

រាល់ថ្ងៃដែលយើងរាប់ថាខ្លួនមានអាយុប៉ុណ្ណេះ ប៉ុណ្ណោះនោះ តាមពិតគឺយើងរាប់ខាងអស់ទៅតែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនរាប់ខាងអាយុដែលនៅសល់ទៅថ្ងៃមុខទៀតឯណា។ នៅពេលម្នាក់ៗមានវ័យវឌ្ឍនាការធំឡើងៗ ពេញវ័យកំលោះក្រមុំ ក៏សប្បាយចិត្ត តែយើងហាក់ដូចជាភ្លេចថា ការដែលយើងធំឡើងមកប៉ុណ្ណេះនឹងត្រូវបាត់អស់អាយុប៉ុណ្ណានោះទេ ។

អ្នកដែលកើតមកយូរហើយត្រូវដឹងថា អាយុរបស់ខ្លួនកំពុងស្រកស្រុតតិចចុះទៅជាលំដាប់ ប្រៀបដូចទឹកមួយកែវដែលចេះតែហួតហែងអស់ទៅម្តងបន្តិចៗអ៊ីចឹងដែរ។ ប៉ុន្តែមនុស្សយើងភាគច្រើនមិនចូលចិត្តឲ្យខ្លួនចាស់ទេ នឹកដល់ចាស់ពេលណាក៏កើតទុក្ខភ្លាម ព្រោះខ្លាចបាត់ស្អាត ខ្លាចគេមិនស្រឡាញ់ ដូច្នេះហើយក៏ខំព្យាយាមបិទបាំងនូវសភាពចាស់ជរារបស់ខ្លួន។ តែអ្វីដែលជាការពិតវាមិនបាត់ទៅណាឡើយ ទីបំផុតការបិទបាំងក៏លែងមានប្រសិទ្ធភាព នៅតែជរាចូលមកញាំញីដដែល ។

កុំបាច់ខ្លាចចាស់ធ្វើអ្វី យើងត្រូវតែទទួលយកការពិត ព្រោះសត្វលោកដែលកើតមកហើយមិនអាចចៀសផុតគេចរួចបានឡើយ គ្រាន់តែយើងធ្វើខ្លួនឲ្យបានសមរម្យនឹងវ័យទៅ ជាការប្រពៃពេកហើយ ។