តើមានព្រះសង្ឃប៉ុន្មានអង្គ ដែលចេញចាកពួកទៅរកទីស្ងាត់? សង្ស័យមិនច្រើនប៉ុន្មានទេ នេះបើតាមកត្តារួមផ្សំទាំងឡាយដែលមាននៅក្នុងសម័យកាលដ៏ទំនើបនេះ ។
ពិតណាស់អ្នកបួសទាំងឡាយសុទ្ធតែជាអ្នកនឿយណាយក្នុងកាម លះកិលេសនានា ហើយចូលមកបូជាកាយថ្វាយខ្លួនស៊ូរស់នៅដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាទាំងការប្រតិបត្តិធម៌វិន័យយ៉ាងតឹងរ៉ឹងដើម្បីធ្វើឱ្យជាក់ច្បាស់នូវព្រះនិព្វាន ។
អ្នកបួសក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាដែលបរិសុទ្ធស្អាត គឺប្រតិបត្តិទៅតាមត្រៃសិក្ខាមាន សីល សមាធិ បញ្ញា ដែលលោកចាត់ថាជាគ្រឹះយ៉ាងរឹងមាំក្នុងការលើកតម្លៃឧត្តមភេទឱ្យប្រសើរឡើង និងធ្វើឱ្យអាសវៈស្តើងចុះ ។
នេះជាគោលធម៌ទាំង៧ចំណុច ដែលបព្វជិតគប្បីដុសខាត់អធិសីលរបស់ខ្លួនឱ្យបានស្អាតបរិសុទ្ធគឺ ១-ជាអ្នកមានសទ្ធា ជឿជាក់ពិតឥតងាករេ, ២-ជាអ្នកមានសីលដ៏ប្រសើរ, ៣-ជាពហុស្សូត អ្នកចេះដឹងច្រើន, ៤-ជាអ្នកចេញចាកពួកទៅរកទីស្ងាត់, ៥-ជាអ្នកមានព្យាយាមជាធំ, ៦- ជាអ្នកមានសតិជាប់ជានិច្ច និង៧-ជាអ្នកមានបញ្ញាច្រើន ។
អ្នកមានសទ្ធាក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា បើធ្វើទានប៉ះចំព្រះសង្ឃដែលមានសីលបរិសុទ្ធស្អាត ផលនៃទានក៏បានច្រើន តែបើប៉ះចំភិក្ខុទ្រុស្តសីល ទាននោះក៏បានផលតិច ។ ដូច្នេះដើម្បីញុំាងសទ្ធាពុទ្ធបរិស័ទឱ្យមាំស៊ប់ មិនបែករេទៅរកសាសនាផ្សេង អ្នកបួសគប្បីប្រព្រឹត្តធម៌វិន័យឱ្យបានត្រឹមត្រូវ សង្រួមឥន្ទ្រិយឱ្យល្អសមជាឧត្តមភេទ កុំលោតកញ្ជ្រោលទៅតាមបណ្តាញសង្គមបច្ចប្បន្នដ៏ទំនើបនេះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ