តាមធម្មតារបស់បុថុជ្ជនរមែងមិនស្គាល់ពីលក្ខណៈពិតនៃលោកនេះ តែងមានចិត្តជាប់ជំពាក់ក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិរហូតមិនអាចដកខ្លួនបាន គេខ្វល់ខ្វាយក្នុងជីវិត ស្អិតជាប់ក្នុងសេចក្ដីប្រាថ្នា ការលោភលន់ ហួងហែង ខ្វល់ខ្វាយក្នុងរឿងទ្រព្យសម្បត្តិដ៏លើសលប់ លក្ខណៈជីវិតបែបនេះរមែងមិនមានសេចក្តីសុខឡើយ ។ ព្រះអង្គឈ្វេងយល់ពីសេចក្តីប្រាថ្នារបស់សត្វលោកយ៉ាងនេះហើយ…
តាមធម្មតារបស់បុថុជ្ជនរមែងមិនស្គាល់ពីលក្ខណៈពិតនៃលោកនេះ តែងមានចិត្តជាប់ជំពាក់ក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិរហូតមិនអាចដកខ្លួនបាន គេខ្វល់ខ្វាយក្នុងជីវិត ស្អិតជាប់ក្នុងសេចក្ដីប្រាថ្នា ការលោភលន់ ហួងហែង ខ្វល់ខ្វាយក្នុងរឿងទ្រព្យសម្បត្តិដ៏លើសលប់ លក្ខណៈជីវិតបែបនេះរមែងមិនមានសេចក្តីសុខឡើយ ។
ព្រះអង្គឈ្វេងយល់ពីសេចក្តីប្រាថ្នារបស់សត្វលោកយ៉ាងនេះហើយ ក៏ត្រាស់ទេសនាអប់រំដល់ពុទ្ធបរិស័ទអំពីសេចក្តីទុក្ខដែលកើតពីចិត្តជាប់ជំពាក់ក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិជ្រុលជ្រប់ពេករមែងជាបុគ្គលដេកមិនលក់ស៊ប់ ចិត្តរវើរវាយមិនស្ងប់រម្ងាប់។ ព្រោះកាលបើបុគ្គលចងចិត្តលោភលន់ពេករមែងដេកនៅជាទុក្ខ ថែមទាំងវេចខ្ចប់វិញ្ញាណរបស់សត្វលោកមិនឲ្យមើលឃើញនូវសេចក្តីល្អទៀតផង ។
ទីបំផុតនៃគាថា ព្រះអង្គទ្រង់សម្ដែងថា អវិជ្ជាគឺសេចក្ដីមិនដឹងទុក្ខ មិនដឹងក្នុងតណ្ហា មិនដឹងក្នុងចំណង់ គ្រឿងជាប់ជំពាក់ហ្នឹងហើយដែលជាហេតុនាំឲ្យកើតទុក្ខ លុះណាតែបុគ្គលលះការលោភលន់ លះការជាប់ជំពាក់ក្នុងវត្ថុកាមដទៃៗទៀត លះសេចក្តីប្រាថ្នាចេញទើបរស់នៅជាសុខ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ