អត្តសមំ បេមំ ស្រឡាញ់អ្វីស្មើនឹងខ្លួនមិនមានឡើយ។ តាមធម្មតាសត្វលោករមែងស្រឡាញ់ខ្លួន ស្រឡាញ់អាយុជីវិតណាស់បើទោះជាលោកពោលថា ខ្លួនប្រាណនេះ ជីវិតនេះមិនមែនជារបស់យើងទេ វាជារបស់អនត្តាក៏ដោយ ក៏នៅតែហួងហែងរក្សា ខំការពារឥតល្ហែ…
អត្តសមំ បេមំ ស្រឡាញ់អ្វីស្មើនឹងខ្លួនមិនមានឡើយ។ តាមធម្មតាសត្វលោករមែងស្រឡាញ់ខ្លួន ស្រឡាញ់អាយុជីវិតណាស់បើទោះជាលោកពោលថា ខ្លួនប្រាណនេះ ជីវិតនេះមិនមែនជារបស់យើងទេ វាជារបស់អនត្តាក៏ដោយ ក៏នៅតែហួងហែងរក្សា ខំការពារឥតល្ហែ ។
ដោយមើលឃើញចិត្តស្អិតជាប់ជំពាក់នេះហើយ ទើបព្រះសម្ពុទ្ធទេសនាអប់រំដល់សាធុជនឱ្យរៀនហ្វឹកហាត់ចិត្ត ឱ្យចេះស្កប់ស្កល់ចំពោះរបស់ដែលមាន។ ព្រោះថាសូម្បីតែជីវិតនេះ ក៏មិនមែនជារបស់យើងផង តើមានអ្វីផ្សេងទៀតទៅដែលជារបស់យើងនោះ? យើងកុំភ្លេចថា ជរា ព្យាធិ មរណៈឯណោះទេដែលជាម្ចាស់នៃខ្លួន ជាម្ចាស់នៃជីវិតនេះឱ្យសោះ ឬក៏អនិច្ចំជាដើម ដែលជាម្ចាស់នៃបញ្ចក្ខន្ធ នេះជារឿងពិតនៃលោក ។
បើយើងព្រមប្រគល់ជីវិត ខ្លួនប្រាណ ឬបញ្ចក្ខន្ធឱ្យទៅម្ចាស់គេវិញ នោះយើងនឹងស្រាលចិត្ត រស់នៅដោយសុខសាន្តព្រោះស្គាល់ពីភាពពិតនៃច្បាប់ធម្មជាតិ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ