បើបុគ្គលធ្វើអ្វីគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ធ្វើទៅតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួន ដោយឥតបានគិតអំពីអារម្មណ៍អ្នកដទៃ សូម្បីតែទង្វើរបស់ខ្លួនប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវចិត្តអ្នកដទៃឱ្យគេសោកសៅយ៉ាងណា ក៏មិនអើពើ មិនយកភ្នែកមើល នោះគេហៅថាមនុស្សអាត្មានិយមហើយ ។ បើជាមនុស្សអាត្មានិយម ចុះពាក្យថាស្រឡាញ់ខ្លួន…
បើបុគ្គលធ្វើអ្វីគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ធ្វើទៅតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួន ដោយឥតបានគិតអំពីអារម្មណ៍អ្នកដទៃ សូម្បីតែទង្វើរបស់ខ្លួនប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវចិត្តអ្នកដទៃឱ្យគេសោកសៅយ៉ាងណា ក៏មិនអើពើ មិនយកភ្នែកមើល នោះគេហៅថាមនុស្សអាត្មានិយមហើយ ។
បើជាមនុស្សអាត្មានិយម ចុះពាក្យថាស្រឡាញ់ខ្លួន លើកតម្លៃជីវិត តើត្រឹមត្រូវតាមផ្លូវពុទ្ធសាសនាដែរទេ ?
ត្រង់នេះពិតជាមិនត្រឹមត្រូវទាល់តែសោះ ព្រោះការស្រលាញ់ខ្លួនក្ដី ការឲ្យតម្លៃទៅលើជីវិតក្ដី គឺត្រឹមតែជាការស្រលាញ់ ប្រកាន់ហួងហែងទៅតាមសេចក្ដីប្រាថ្នា ឥតគិតពិចារណា ថាជាអំពើអាក្រក់ ល្អ បាប បុណ្យ គុណ ទោស ខុស ត្រូវអ្វីឡើយ។ ឥរិយាបថបែបនេះឃើញថាផ្ទុយស្រឡះ ប្រាសចាកពីព្រះពុទ្ធដីកាហើយ ។
ព្រោះហេតុនោះទើបព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់ថា ការស្រឡាញ់ ហួងហែងជីវិតខ្លួនឯង ក៏ត្រូវផ្តល់អភ័យដល់ជីវិតអ្នកដទៃផង ទើបបាននាមថា មនុស្សមានគុណធម៌ រស់នៅដោយកិតិ្តយស ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ