បុគ្គលដែលគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ធ្វើអ្វីៗទៅតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនចាត់ចូលជាមនុស្សអាត្មានិយម។ បុគ្គលប្រភេទនេះធ្វើអ្វីក៏ដោយ គេមិនដែលគិតអំពីអារម្មណ៍អ្នកដទៃ សូម្បីតែទង្វើនៃខ្លួនប៉ះពាល់សង្កត់សង្កិន បៀតបៀន ធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដល់ផ្លូវចិត្តអ្នកដទៃឱ្យគេសោកសៅ កន្ទក់កន្ទេញយ៉ាងណា ក៏មិនដែលអើពើ មិនយកភ្នែកមើល។…
បុគ្គលដែលគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ធ្វើអ្វីៗទៅតាមចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនចាត់ចូលជាមនុស្សអាត្មានិយម។ បុគ្គលប្រភេទនេះធ្វើអ្វីក៏ដោយ គេមិនដែលគិតអំពីអារម្មណ៍អ្នកដទៃ សូម្បីតែទង្វើនៃខ្លួនប៉ះពាល់សង្កត់សង្កិន បៀតបៀន ធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដល់ផ្លូវចិត្តអ្នកដទៃឱ្យគេសោកសៅ កន្ទក់កន្ទេញយ៉ាងណា ក៏មិនដែលអើពើ មិនយកភ្នែកមើល។ អំពើអសីលធម៌បែបនេះវាជាទង្វើមិនល្អឡើយ ។
ដូចនេះពាក្យថាស្រឡាញ់ខ្លួន លើកតម្លៃជីវិតពិតជាមិនត្រឹមត្រូវទាល់តែសោះ ព្រោះការស្រលាញ់ខ្លួនក្ដី ការឲ្យតម្លៃទៅលើជីវិតក្ដី គឺត្រឹមតែជាការស្រលាញ់ ប្រកាន់ហួងហែងទៅតាមសេចក្ដីប្រាថ្នា ឥតគិតពិចារណា ថាជាអំពើអាក្រក់ ល្អ បាប បុណ្យ គុណ ទោស ខុស ត្រូវអ្វីឡើយ។ ឥរិយាបថបែបនេះឃើញថាផ្ទុយស្រឡះ ប្រាសចាកពីព្រះពុទ្ធដីកាហើយ ។
បុគ្គលដែលចង់បានសេចក្តីសុខ ស្រឡាញ់ហួងហែងជីវិតខ្លួនឯង លុះណាតែបុគ្គលនោះផ្តល់អភ័យ ផ្តល់តម្លៃដល់ជីវិតអ្នកដទៃផង ទើបបាននាមថាជាមនុស្សមានគុណធម៌ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ