បណ្ឌិតអ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយលោកប្រកាន់យកពាក្យពិត សម្តីត្រង់នេះខ្លាំងណាស់ ស៊ូលះបង់ជីវិត តែមិនលះពាក្យសច្ចៈឡើយ ព្រោះលោកយល់ថា សម្តីមនុស្សយើងសំខាន់ណាស់ បើនិយាយត្រឹមត្រូវពិតប្រាកដ នឹងបានជាប្រយោជន៍ តែបើនិយាយភូតកុហក បោកប្រាស់គេបានតែម្តងទេ នៅពេលគេដឹងពុតត្បុត ថ្ងៃក្រោយទោះបីជាការពិតក៏គេលែងជឿទៀតហើយ សម្តីបុគ្គលនោះសាបដូចទឹកគឺស៊យមួយជីវិត។ ដូច្នេះទើបចាស់បុរាណលោកពោលថា មនុស្សគេយកសម្តីបើសម្តីពោលទៅហើយត្រូវធ្វើឱ្យបាន ។
ការនិយាយប្រកបដោយលក្ខណៈ៤យ៉ាងគឺ មិននិយាយកុហក១ មិននិយាយញុះញង់១ មិននិយាយទ្រគោះបោះបោក១ និងមិននិយាយពាក្យរោយរាយឥតប្រយោជន៍១ លោកចាត់ថាជាសម្តីត្រូវ ឬការនិយាយត្រូវ ឬក៏ហៅថាសម្មាវាចាដូច្នេះក៏បាន ។
ព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់សម្តែងទុកនៅក្នុងគម្ពីរមជ្ឈិមនិកាយត្រង់មហាចត្តារីសកសូត្រថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយតថាគតសម្តែងនូវសម្មាវាចានេះជាចំណែកពីរ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សម្មាវាចាប្រកបដោយអាសវៈជាចំណែកនៃបុណ្យឱ្យផលជាឧបធិកិលេសជាលោកិយក៏មាន ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយសម្មាវាចាដ៏ប្រសើរមិនមានអាសវៈជាលោកុត្តរៈជាអង្គនៃមគ្គក៏មាន ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ