បណ្តាព្រះធម៌ទាំងអស់នៅក្នុងគម្ពីរពុទ្ធសាសនារួមនៅត្រឹមតែពីរពួកប៉ុណ្ណោះគឺ កុសលធម៌ប្រែថា ធម៌ល្អ និងអកុសលធម៌ ធម៌មិនមែនជាកុសលបានដល់ធម៌អាក្រក់ ។
ជីវិតមានធម៌ជាជីវិតដ៏ឧត្តម។ ព្រះធម៌រមែងរក្សាយើងឱ្យបានសុខ ផុតចាកទុក្ខទាំងពួង តែធម៌នឹងមករក្សាយើងមិនបានទេ បើយើងមិនចូលទៅរកធម៌នោះ ប្រៀបដូចអាហារនឹងមកឱ្យយើងឆ្អែតមិនបានឡើយ បើយើងមិនទៅបរិភោគនូវអាហារនោះ។
ដូច្នេះក្នុងការដែលយើងមាននូវសេចក្តីសុខ សេចក្តីចម្រើនទៅបាននោះ ក៏ព្រោះតែយើងបានបដិបត្តិនូវព្រះធម៌នេះឯង ។
ធម៌ជារបស់ចាំបាច់ក្រៃលែងជាងអាហារ ក្រៃលែងជាងខ្យល់អាកាស និងក្រៃលែងជាងអ្វីៗទាំងអស់ ព្រោះធម៌ធ្វើឱ្យជីវិតយើងមានគុណតម្លៃ រស់នៅដោយកិត្តិយស សេចក្តីថ្លៃថ្នូរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ