ផលនៃអកុសលមូលទាំងបីនាំបដិសន្ធិរបស់សត្វទៅកាន់កំណើតផ្សេងៗពីគ្នាគឺ ទោសៈ នាំបដិសន្ធិរបស់សត្វទៅក្នុងកំណើតនរក, លោភៈ នាំសត្វកើតជាប្រេត និងមោហៈ នាំសត្វទៅក្នុងកំណើតតិរច្ឆាន ។ ហេតុអ្វីបានជាទោសៈផ្តល់ទោសធ្ងន់ជាងគេ? បើតាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាសម្តែងថា…
ផលនៃអកុសលមូលទាំងបីនាំបដិសន្ធិរបស់សត្វទៅកាន់កំណើតផ្សេងៗពីគ្នាគឺ ទោសៈ នាំបដិសន្ធិរបស់សត្វទៅក្នុងកំណើតនរក, លោភៈ នាំសត្វកើតជាប្រេត និងមោហៈ នាំសត្វទៅក្នុងកំណើតតិរច្ឆាន ។
ហេតុអ្វីបានជាទោសៈផ្តល់ទោសធ្ងន់ជាងគេ?
បើតាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាសម្តែងថា បានជាទោសៈផ្តល់ផលជាទុក្ខទោសធ្ងន់ជាងគេនាំបដិសន្ធិសត្វទៅកាន់ឋាននរកនោះមកពី កាលបើភ្លើងទោសៈនេះកើតឡើងចំពោះបុគ្គលណាហើយ តែងដុតរោលចិត្តបុគ្គលនោះឱ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ផ្សេងៗទៀតគ្មានញញើតអ្វីឡើយ ។
អ្នកខឹងក្រោធច្រើនដូចសាងនូវសេចក្ដីវិនាសដល់ខ្លួនឯង ដេកនៅជាទុក្ខ វិនាសហិនហោចចាកប្រយោជន៍ វិនាសទ្រព្យសម្បត្តិ វិនាសយស វិនាសចាកមិត្ត និងស្លាប់ទៅធ្លាក់ទៅក្នុងអបាយភូមិទៀត។ កាលបើបុគ្គលដឹងច្បាស់នូវទោសនៃទោសៈបែបនេះហើយ មិនត្រូវប្រទូស្តរ៉ាយខ្លួនឯងដោយការខឹងក្រោធនោះឡើយ ។
បើបុគ្គលគ្រប់គ្រងចិត្តបានល្អ ផលដែលត្រូវទទួលគឺនៅពេលអារម្មណ៍ប៉ះនឹងសេចក្តីក្រោធក៏មិនកើតទោសៈ មិនមានចិត្តញាប់ញ័រ សម្បុរមុខស្រស់ស្រាយ ផូរផង់ អាកប្បកិរិយាក៏មិនខុសប្រក្រតី ធ្វើការងារអ្វីៗប្រព្រឹត្តទៅតាមធម្មតា ។
កាលបុគ្គលស្ថិតក្នុងសភាពធម្មតាយ៉ាងនេះ រមែងធ្វើឲ្យអ្នកដែលប្រាថ្នាមិនល្អមកលើយើងនោះ បែរទៅជាមានសេចក្ដីទុក្ខទោមនស្សដោយខ្លួនឯងទៅវិញ ព្រោះធ្វើអ្វីយើងមិនកើត មិនបានសម្រេចដូចបំណងអាក្រក់របស់គេ។ ឯអ្នកដែលមិនក្រោធក៏ត្រូវបានសម្រេចនូវផលប្រយោជន៍ជាប្រក្រតី ធ្វើការងារអ្វីៗប្រព្រឹត្តទៅតាមធម្មតារបស់ខ្លួន ។
ការមិនខឹងក្រោធមានតែសេចក្តីចម្រើន ធ្វើឲ្យសម្បូរមិត្ត ខ្សត់សត្រូវ និងទទួលបានជោគជ័យក្នុងជីវិត ដែលអាចចាត់ថាជាការឈ្នះជារៀងរហូត។ ចំណែកអ្នកទោសៈ ខឹងក្រោធច្រើន ចម្រើនតែក្តីវិនាស ប្រាសចាកប្រយោជន៍សព្វបែបយ៉ាង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ