សន្តោស បាលីថាសន្តោសៈ ប្រែថាសេចក្តីត្រេកអរ, ពេញចិត្តចំពោះវត្ថុ ជារបស់ខ្លួន គឺបានប៉ុន្មានក៏ល្មមចិត្តត្រឹមប៉ុណ្ណោះគឺមិនរវះរវាមហួសហេតុឬហួសប្រមាណ, មានសន្តោស, ចិញ្ចឹមជីវិតដោយសន្តោស អ្នកសន្តោសឈ្មោះថាមានសេចក្តីសុខដ៏ឧត្តម។ សន្តោសនោះមាន៣យ៉ាងគឺៈ…
សន្តោស បាលីថាសន្តោសៈ ប្រែថាសេចក្តីត្រេកអរ, ពេញចិត្តចំពោះវត្ថុ ជារបស់ខ្លួន គឺបានប៉ុន្មានក៏ល្មមចិត្តត្រឹមប៉ុណ្ណោះគឺមិនរវះរវាមហួសហេតុឬហួសប្រមាណ, មានសន្តោស, ចិញ្ចឹមជីវិតដោយសន្តោស អ្នកសន្តោសឈ្មោះថាមានសេចក្តីសុខដ៏ឧត្តម។ សន្តោសនោះមាន៣យ៉ាងគឺៈ
១-ត្រេកអរនូវអ្វីដែលខ្លួនមាន គឺយើងមានរបស់ណា ក៏គួរប្រើប្រាស់របស់នោះ កុំបាច់ទិញទៀត បែបនេះហៅថា សន្តោសចំពោះរបស់ដែលខ្លួនមាន ។
២-ត្រេកអរចំពោះរបស់ដែលខ្លួនបាន គឺយើងធ្វើការមានប្រាក់ខែល្មមតែចិញ្ចឹមជីវិតរស់តែម្នាក់ឯង តែយើងបែរជាចង់ចិញ្ចឹមមនុស្សម្នាក់ទៀតគ្រាន់កំដរអារម្មណ៍រហូតរសាប់រសល់ខូចចិត្ត បើទោះជាដឹងខ្លួនថា មិនអាចបានទេក៏ដោយ បែបនេះហៅថា មិនមានសន្តោសចំពោះរបស់ដែលខ្លួនមាន ។
៣-ត្រេកអចំពោះការគួរ។ ឯការគួរនោះបានដល់កម្លាំងកាយ ឬសមគួរដល់សមត្ថភាព ឧទាហរណ៍ៈ ជនដែលមានសមត្ថភាពលើកដែកបានតែ៥០គីឡូក្រាម តែបែរតូចចិត្តដែលខ្លួនលើកមិនបាន៨០គីឡូក្រាមដូចគេ ឈ្មោះថា ខ្វះសន្តោសសមគួរដល់សមត្ថភាព ។
ន័យមួយទៀតបង្ហាញថា គួរដល់កិត្តិយស ឧទាហរណ៍យើងជាមនុស្សស្អាតស្អំ ដែលគេឯងស្គាល់ និងផ្តល់កិត្តិយសឱ្យគ្រប់គ្នា។ ពេលមួយ គេយកលុយមកសូកប៉ាន់ បើយើងយកលុយនោះនឹងធ្វើឱ្យកិត្តិយសយើងខូច និងបានឈ្មោះថាយើងគ្មានសេចក្តីសន្តោសសមគួរដល់កិត្តិយសរបស់យើង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ