សាធុជនគួរតែមានសេចក្តីសង្វេគតក់ស្លុតក្នុងជីវិតបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រោះវាមិនមានអ្វីដែលស្ថិតស្ថេរឡើយ គឺមានការកើតឡើងហើយបាត់បង់ទៅវិញជាធម្មតា ។
តទៅនេះសូមពិចារណានូវរឿងរ៉ាវនៃជីវិតដែលទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តខុសរបស់សេដ្ឋីបុត្តទាំង៤ នាក់ដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិ៤០កោដិបានជះលុយទៅក្នុងអបាយមុខ ស្រី ស្រា ល្បែងពាលា សេពគប់បាបមិត្តអស់ពេញមួយជីវិត។ លុះទីបំផុតនៃដង្ហើមក៏បានទៅកើតក្នុងលោហកុម្ភីនរក ដែលមានជម្រៅ៦០យោជន៍ លិចចុះទៅក្រោមអស់៣ម៉ឺនឆ្នាំ ទើបដល់បាតខ្ទះ អណ្តែតឡើងអស់៣ម៉ឺនឆ្នាំ ទើបដល់មាត់ខ្ទះ ហើយក៏ត្រឡប់លិចចុះទៅក្នុងខ្ទះទង់ដែងវិញយ៉ាងមហាវេទនា ។
ខាងក្រោមនេះជាបណ្តាំរបស់សត្វនរកទាំងបួននោះប្រាប់ដល់មនុស្សលោក ។
សត្វនរកទី១ពោលថា យើងទាំងឡាយ មានជីវិតដ៏លាមក បានរស់នៅជាមនុស្សហើយកាលដែលភោគសម្បត្តិកំពុងមាន យើងទាំងឡាយមិនបានឲ្យទានសោះ យើងទាំងឡាយមិនបានធ្វើនូវជាទីពឹងដល់ខ្លួនឯងសោះឡើយ ។
សត្វនរកទី២ ពោលយ៉ាងនេះថា យើងទាំងឡាយ ដែលបាបកម្មចម្អិននៅក្នុងខ្ទះនរកអស់៦ម៉ឺនឆ្នាំពេញគ្រប់គ្រាន់មិនមានលើសខ្វះ ឱហ្ន៎! កាលណានឹងមានទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខ ។
សត្វនរកទី៣ ពោលយ៉ាងនេះថា ទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខរបស់យើងទាំងឡាយ មិនមានឡើយ មានទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខពីណា ទីបំផុតនៃសេចក្តីទុក្ខមិនប្រាកដទេ ម្នាលអ្នកដូចជាខ្ញុំ ដ្បិតពីកាលណោះ ខ្ញុំនិងអ្នកទាំងឡាយបានធ្វើបាបកម្មពេញបន្ទុកណាស់ ។
សត្វនរកទី៤ ពោលយ៉ាងនេះថា បើខ្ញុំបានរួចអំពីនេះទៅ ហើយបានកើតជាមនុស្ស នឹងជាអ្នកដឹងនូវបុណ្យកុសល បរិបូណ៌ដោយសីល ខ្ញុំនឹងខំធ្វើតែអំពើល្អយ៉ាងច្រើន ។
នេះជារឿងពីនៃសេដ្ឋីបុត្រទាំងបួន តែមនុស្សយើងកាលដែលមិនទាន់បានឃើញទោសកំហុសចំពោះខ្លួនឯងទេ រមែងចេះតែមានះ គ្រាន់បើលើខ្លួនឯង ចេះតែមានអំនួត លុះឃើញទោសពិតមកដល់ទើបអំនួត មានះទាំងនោះបាក់បបខ្លបខ្លាច ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ