នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទដ្ឋកថាមានសម្តែងថា មនោបុព្វង្គមា ធម្មា មនោសេដ្ឋា មនោមយា។បេ។ ធម៌ទាំងឡាយមានចិត្តជាធំ មានចិត្តប្រសើរបំផុត កិច្ចការអ្វីៗសម្រេចមកអំពីចិត្ត តែបើបុគ្គលមានចិត្តត្រូវទោសប្រទូស្តរ៉ាយហើយ ទោះបីនិយាយក្តី ធ្វើក្តីក៏អាក្រក់ដែរ ដូច្នេះការទូន្មាន ការអប់រំចិត្តឱ្យដើរតាមគន្លងផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវជាការងារសំខាន់ជាងគេទាំងអស់នៅក្នុងលោកនេះ ព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់ ឬស្អប់ គាប់ចិត្ត ឬទាស់ចិត្ត ការត្រេកអរ រំជើបរំជួល ឬការភ័យព្រួយ សុទ្ធតែកើតចេញមកចិត្តនេះទាំងអស់ ។
រឿងចិត្តនេះ នៅក្នុងពេលណា ខណៈណាក៏មានចិត្តនៅជាមួយដែរ ហើយនៅក្នុងវេលាណាក៏យើងអាចអប់រំចិត្តរបស់ខ្លួនឯងបានដោយមិនចាំបាច់ខ្ចី ឬសុំចិត្តអ្នកដទៃដើម្បីយកមកអប់រំទូន្មានឡើយ ។
បុគ្គលដែលរក្សាសីល៥ សីល៨ សុទ្ធតែជាអ្នកបានអប់រំចិត្តល្អហើយ ជាម្លប់ត្រជាក់របស់ចិត្ត ជាគ្រឿងអលង្ការរបស់ចិត្ត ចិត្តមានសេចក្តីសុខច្រើនព្រោះមានសីលនេះឯងជាបង្អែក ជាទីពឹង។ អ្នកមានសីលបានឱ្យសេចក្តីសុខដល់អ្នកដទៃច្រើនណាស់ ព្រោះតែខ្លួនឯងជាអ្នកសម្បូរសេចក្តីសុខ។
អ្នកមានសីលបានឱ្យជីវិតគឺការរស់នៅដល់មនុស្ស សត្វទាំងឡាយពេញពិភពលោក ព្រោះចេតនាវៀរចាកស្រឡះនូវការសម្លាប់ជីវិតសត្វ ការបៀតបៀន និន្ទាឈ្នានីសអ្នកដទៃអស់ហើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ