គ្រួសារកុមារាល្បីឈ្មោះ មិនត្រឹមតែក្រខ្សត់ទេ ថែមទាំងជំពាក់បំណុលគេទៀត
- សៀមរាប
ខេត្តសៀមរាប ៖ កុមារា ធុច សាឡិក អាយុ១៤ឆ្នាំ ដែលចេះនិយាយ ភាសាបរទេស ចំនួន ១៥ភាសា…
ខេត្តសៀមរាប ៖ កុមារា ធុច សាឡិក អាយុ១៤ឆ្នាំ ដែលចេះនិយាយ ភាសាបរទេស ចំនួន ១៥ភាសា…
ខេត្តសៀមរាប ៖ កុមារា ធុច សាឡិក អាយុ១៤ឆ្នាំ ដែលចេះនិយាយ ភាសាបរទេស ចំនួន ១៥ភាសា ដែលល្បីល្បាញ ក្នុងសង្គមហ្វេសបុកនោះ ហើយជាគ្រួសារដែលរស់នៅក្នុងក្នុងត្រកូល ក្រខ្សត់ ដែលមានឪពុកជាជាងគំនូរ និងម្តាយជាអ្នកលក់ដូរវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ នៅមុខប្រាសាទតាព្រហ្ម ហេតុតែសំណាងមើលមិនឃើញ ក៏ល្បីរន្ទឺសុះសាយដល់ទូទាំងពិភពលោករហូតដឹងដល់ អ្នកសារព័ត៌មានគ្រប់ស្ថាប័នមកផ្តិតយករូបពួកគាត់ដល់លំនៅដ្ឋាន និងកន្លែងលក់ដូររបស់គាត់ផងដែរ ព្រមទាំងមានទូរទស្សន៍ ស៊ី ធី អិន ក៏បានខលមកឪពុកម្តាយ សុំឱ្យពួកគាត់យកកូន ឡើងទៅច្រៀងភាសានៅភ្នំពេញ ថ្ងៃទី១៦ និងថ្ងៃទី១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៨ ខាងមុខនេះផងដែរ។
តាមសម្តីឪពុករបស់កុមារា ធុច សាឡិក ដែលមានឈ្មោះ សុន វុទ្ធី អាយុ៤១ឆ្នាំ មុខរបរជាងគំនូរ និង ម្ដាយឈ្មោះ ម៉ាន់ វណ្ណា អាយុ៣៥ឆ្នាំ មុខរបរលក់ដូរ នៅមុខប្រាសាទតាព្រហ្ម បានប្រាប់កោះសន្តិភាព នៅមុខផ្ទះថា គាត់មានកូនចំនួន៣នាក់ ប្រុសទាំង៣ គឺ កូនប្រុសច្បង មានឈ្មោះ ធុច សីហា អាយុ១៦ឆ្នាំ (មុខរបរសិស្ស ថ្នាក់ទី១០ កូនទី២ ឈ្មោះ ធុច សាឡិក អាយុ១៤ឆ្នាំ ដែល ចេះភាសាបរទេស១៥ភាសា នោះ ជាសិស្ស ថ្នាក់ទី៩ និងកូនពៅឈ្មោះ ធុច តិត្យា អាយុ១២ឆ្នាំ ជាសិស្ស ថ្នាក់ទី៥ ពួកគាត់រៀននៅអនុវិទ្យាល័យ ស្រះស្រង់ ដែលមានទីលំនៅបច្ចុប្បន្ននៅក្រុមទី៥ ភូមិរហាល សង្កាត់នគរធំ ក្រុង/ខេត្តសៀមរាប។
លោក បានរៀបរាប់បន្តថា គ្រួសាររបស់គាត់បានជំពាក់លុយ គេ ចំនួន៥ម៉ឺនដុល្លារ ដោយសារកូនប្រុសទាំង៣នាក់បានឃើញឪពុកម្តាយ ជំពាក់ប្រាក់គេច្រើន ជាពិសេស កូនប្អូនទាំង២នាក់ ទំនេរពីការសិក្សា ក៏ជិះកង់ឌុបគ្នា ទៅជួយលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ ជាមួយម្តាយនៅតាមមុខប្រាសាទ ដើម្បីជួយរកថវិការបន្ថែមផ្គត់ផ្គង់ក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ លោក បានបញ្ជាក់ទៀតថា តាំងពីរកស៊ីលក់គំនូរ អស់រយៈពេលជាង១០ឆ្នាំមក មិនដែលឃើញកូនទាំងអស់ ចេះនិយាយភាសានោះសោះឡើយ ខណៈមានគេមកប្រាប់ថា កូនប្រុសទី២របស់ខ្ញុំ ឃើញគេបង្ហោះក្នុងហ្វេសប៊ុក ហើយប៉ុន្មានថ្ងៃនេះពួកខ្ញុំមិនសូវបានលក់ដូរសោះ ដោយសារមានគេខល មករហូត រកពេលលក់ ឬគូរគំនូរឱ្យគេមិនបាន។
ដូច្នេះរូបខ្ញុំទាំង២នាក់ ប្តីប្រពន្ធរំភើបរកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមពុំបាន ដោយឃើញកូនរបស់ខ្លួនមានមោនភាពខ្លាំង រហូតគេមកដល់ផ្ទះ ទាំងព័ត៌មានក្នុងស្រុក និងបរទេស ជាច្រើនមកហូរហែ រហូតដល់មានលោកឧកញ៉ាមួយចំនួន ព្រមទាំងសប្បុរសធម៌ គាត់ផ្ញើលុយឱ្យកូនរបស់ខ្ញុំ ខំរៀនសូត្របន្ថែម ដល់ចប់បរិញ្ញាបត្រ។ ដូច្នេះពួកខ្ញុំសុខចិត្តលំបាក ដើម្បីឱ្យកូនបានរៀនសូត្របន្តចប់ការសិក្សានឹងគេដែរ មិនមែនឃើញពួកគាត់ចេះភាសាបរទេស ប៉ុណ្ណឹង មកជួយលក់ដូរឪពុកម្តាយ ដើម្បីឱ្យពួកគាត់ឈប់រៀននោះទេ។ ដូច្នេះខ្ញុំមិនឱ្យពួកគាត់ឈប់រៀនជាដាច់ខាត ហើយការលក់ដូររបស់ពួកគាត់នៅតាមប្រាសាទនោះ វាមិនសូវជាដាច់ប៉ុន្មានទេ។ ចំណែកវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ដែលគាត់ទិញពីគេយកទៅលក់នោះមានដូចជា៖ ខ្លុយ ,ផ្លិត, ម៉ាកាណែត(ដែកឆក់),កន្ទ្រៃកាត់ក្រចក។ល។
រីឯរូបគំនូរ ដែលពួកខ្ញុំគូរក្នុង១ផ្ទាំង ត្រូវគូររយៈពេល២ថ្ងៃ ទើបបានយកទៅលក់ក្នុង១ផ្ទាំងលក់បានតម្លៃចាប់ពី៥ដុល្លារទៅដល់ ១៥ដុល្លារ ក្នុង១អាទិត្យ ទើបដាច់បាន១។ បើតាមការរៀបរាប់របស់ស្ត្រីជាម្ដាយបានឱ្យដឹងថា គាត់ក៏មិនចង់ឱ្យកូនទៅលក់ទាំងក្មេងបែបនេះដែរ ប៉ុន្តែកត្តាជីវភាពបានបង្ខំ។ ពីព្រោះគ្រួសារមានជីវភាពលំបាកណាស់ ហើយពីមុនមកគ្មានកន្លែងរស់នៅជាប់លាប់ស្រួលបួលឡើយ។ ដោយសារបែបនេះ អ្នកស្រីបានខ្ចីធនាគារ និងឯកជនខ្លះ មកទិញដី និងសង់ផ្ទះគ្រាន់ឱ្យកូនបានរស់នៅ និងរៀនសូត្រផង។ អ្វីដែលធ្វើឱ្យអ្នកស្រីធ្លាក់ខ្លួនជំពាក់បំណុលគេច្រើននោះ គឺម្ដាយមានជំងឺ ដែលត្រូវព្យាបាលអស់លុយកាក់ច្រើន។ ជំពាក់គេរហូតដល់ទៅ ៥០.០០០ដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក។
ចំណែកប្ដីរបស់អ្នកស្រី បានបញ្ជាក់ភ្លាមថា ទាំង២នាក់ប្ដីប្រពន្ធរបស់លោក មិនចេះលេងល្បែងទេ។ ដោយសារជំពាក់ច្រើនបែបនេះ សមាជិកគ្រួសារទាំងអស់ ត្រូវមានការងាររកលុយព្រមគ្នា ទើបអាចទប់ទល់សងធនាគារ និងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ អ្នកស្រី វណ្ណា បាននិយាយថា ក្នុងមួយខែ ត្រូវសងត្រលប់ទៅធនាគារ និងឯកជនប្រមាណ ៧០០ដុល្លារ។ ការខ្ចីប្រាក់នោះ គឺមានរយៈពេល៥ឆ្នាំ ដែលត្រូវរំលស់ទៅវិញទាំងការទាំងដើម។ ទោះលំបាកបែបនេះក្ដី អ្នកស្រីមិនឱ្យ កូនៗ បោះបង់ការសិក្សាឡើយ គ្រាន់តែជួយលក់ពេលល្ងាចប៉ុណ្ណោះ៕
https://youtu.be/j9NbgnxWPCI
ចែករំលែកព័តមាននេះ