នៅក្នុងធម៌ទាំង៧យ៉ាងដែលនាំឱ្យកើតជាព្រះឥន្ទ្រ ក្នុងចំណោមនោះមានមួយចំណុចផងដែរគឺការពោលពាក្យផ្អែមពីរោះ វាចាទន់ភ្លន់។ សម្តីស្រទន់ ផ្អែមល្ហែម មិនពោលពាក្យបង្កាច់បង្ខូចអ្នកដទៃ ពោលពាក្យជាសោមនស្សរីករាយដល់អ្នកស្តាប់ មិនពោលពាក្យបាបអាក្រក់ មានមុសាវាទជាដើម ឬពោលតែកថាវត្ថុ១០យ៉ាងដែលជាគុណប្រយោជន៍យ៉ាងពិសេស…
នៅក្នុងធម៌ទាំង៧យ៉ាងដែលនាំឱ្យកើតជាព្រះឥន្ទ្រ ក្នុងចំណោមនោះមានមួយចំណុចផងដែរគឺការពោលពាក្យផ្អែមពីរោះ វាចាទន់ភ្លន់។ សម្តីស្រទន់ ផ្អែមល្ហែម មិនពោលពាក្យបង្កាច់បង្ខូចអ្នកដទៃ ពោលពាក្យជាសោមនស្សរីករាយដល់អ្នកស្តាប់ មិនពោលពាក្យបាបអាក្រក់ មានមុសាវាទជាដើម ឬពោលតែកថាវត្ថុ១០យ៉ាងដែលជាគុណប្រយោជន៍យ៉ាងពិសេស ទាំងអស់នេះលោកចាត់ចូលជាមធុវាចា។
ដូចនៅក្នុងគម្ពីរមង្គលសូត្រ ព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ត្រាស់ថា សុភាសិតា ច យាវាចា ឯតម្មង្គលមុត្តមំ ប្រែថាវាចាដែលបុគ្គលពោលដោយប្រពៃប្រកបដោយប្រយោជន៍ជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។
វាចាទាំង១០ប្រការនោះគឺៈ ១-ពោលអំពីសេចក្តីដឹងនូវធម៌ជាគ្រឿងរលត់ទុក្ខគឺព្រះនិព្វាន ២- ពោលអំពីសមាធិប្រកបដោយប្រយោជន៍១០យ៉ាង ៣- ពោលអំពីការមិននៅច្រឡូកច្រឡំដោយពួកដោយក្រុម ៤- ពោលអំពីការតាំងប្រារព្ធសេចក្តីព្យាយាម ៥-ពោលអំពីសីល ៦-ពោលអំពីបញ្ញា ៧- ពោលអំពីព្រះនិព្វាន ៨-ពោលអំពីហេតុនាំឱ្យមានសេចក្តីប្រថ្នាតិច ៩-ពោលអំពីការស្ងាត់កាយស្ងាត់ចិត្ត
១០-ពោលដោយសេចក្តីសន្តោស ។
វាចាទាំង១០យ៉ាងនេះ ជាពាក្យប្រកបដោយប្រយោជន៍ នាំសត្វលោកឱ្យដើរទៅរកសេចក្តីសុខស្ងប់មិនត្រឡប់ក្រោយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ