តាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបានបង្ហាញថា អ្នកណាដែលមិនជឿបុណ្យបាប អ្នកនោះនឹងមានទោសធ្ងន់យោនយកកំណើតទៅកាន់អបាយភូមិមានប្រេតនរកជាដើម។ សូមលើកយកបុគ្គលាធិដ្ឋានមកបញ្ជាក់ដូចតទៅ ។
បានឮមកថា ថ្ងៃមួយជាថ្ងៃឧបោសថសីលពួកភិក្ខុសង្ឃបានប្រជុំគ្នាធ្វើឧបោសថកម្ម ចំណែកឧបាសក ឧបាសិកាទាំងឡាយមានសេចក្តីជ្រះថ្លា ក៏នាំគ្នាយកភេសជ្ជៈមាន ស្ករស ទឹកដោះគោ ទឹកឃ្មុំ ទឹកអំពៅដើម្បីរៀបចាត់ចែងក្នុងសាលាភត្តចាំប្រគេនព្រះសង្ឃ ដែលចេញពីរោងឧបោសថ ។
ជួនជាពេលនោះពួកបរិស័ទទាំងឡាយបានឃើញនាងសិរិនីជាស្រីផ្កាមាសដើរទៅក្បែរទីនោះក៏ហៅឱ្យចូលទៅដើម្បីអនុមោទនាយកចំណែកបុណ្យ តែបែរជាស្ត្រីផ្កាមាសនោះមានចិត្តក្រោធខឹង ឆ្លើយតបទៅវិញថា យើងមិនចង់បានបុណ្យស្អីទេ គ្មានបុណ្យគ្មានបាបអ្វីកើតពីពួកសមណៈត្រងោលនោះទេ ពួកអ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែចាញ់បោកសមណៈត្រងោលទាំងនេះគ្រប់តែគ្នានឹង និយាយរួចក៏ដើរហួសទៅ ។
ពេលក្រោយមកនាងបានធ្វើមរណកាលទៅក៏កើតជាប្រេតញីនៅក្បែរកំពែងនគរ មានកាយអាក្រក់ ធុំក្លិនស្អុយអសោចិ៍ចេញពីមាត់ ដូចសាកសពស្អុយរលួយ មិនដែលមានអាហារបរិភោគទេ ។
ថ្ងៃមួយមានឈ្មួញម្នាក់បររទេះទៅលក់អីវ៉ាន់ដល់ពេលយប់ ក៏ដាក់រទេះសម្រាកនៅក្បែរកំពែងនគរនោះ ។ ប្រេតញីឃើញបុរសនោះស្គាល់ថាជាអ្នកមកពីស្រុកកំណើតខ្លួន ក៏ទៅបង្ហាញកាយអាក្រាតឱ្យឃើញច្បាស់នឹងភ្នែក ។ ឈ្មួញបានឃើញហើយភិតភ័យស្រឡាំងកាំង ព្រោះរូបនោះអាក្រក់គួរខ្លាចខ្លាំងណាស់ ក៏សួរទាំងញ័រមាត់ថា នាងជាអ្វី ? យើងមិនដែលឃើញមនុស្សបែបនេះសោះ ។
ពេលនោះនាងប្រេតបានប្រាប់តាមដំណើររឿងរបស់នាង ហើយផ្តាំនឹងបុរសនោះទៅឪពុកម្តាយរបស់នាងថា នាងសិរិនីជាកូន ដែលបានស្លាប់ទៅបានទៅកើតជាប្រេតមានសេចក្តីលំបាក ស្រេកឃ្លានខ្លាំងណាស់ ព្រោះតែកម្មពៀរមិនជឿបុណ្យបាប សុំឱ្យឪពុកម្តាយធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសកុសលឱ្យនាងផង ហើយបុរសនោះក៏ទទួលបញ្ញើប្រេតដោយក្តីអនុគ្រោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ