សាធុជនគប្បីដឹងថា រូបរាងកាយយើងនេះប្រៀបដូចជាជ្រោះជ្រៅ រីឯមាត់យើងប្រៀបដូចជាមាត់ជ្រោះទម្លាក់អាហារទៅមិនចេះពេញ ពោលគឺនៅតែខ្វះ នៅតែស្រែកឃ្លានជានិច្ច ព្រោះហេតុនោះទើបព្រះបរមសាស្តាត្រាស់សម្តែងថា ការស្វែងរកអាហារមកចិញ្ចឹមជីវិតក៏ជាទុក្ខធំ ។ ការស្វែងរកអាហារចិញ្ចឹមជីវិតគឺជាទុក្ខ ប៉ុន្តែកុំឲ្យទុក្ខជាន់លើទុក្ខ…
សាធុជនគប្បីដឹងថា រូបរាងកាយយើងនេះប្រៀបដូចជាជ្រោះជ្រៅ រីឯមាត់យើងប្រៀបដូចជាមាត់ជ្រោះទម្លាក់អាហារទៅមិនចេះពេញ ពោលគឺនៅតែខ្វះ នៅតែស្រែកឃ្លានជានិច្ច ព្រោះហេតុនោះទើបព្រះបរមសាស្តាត្រាស់សម្តែងថា ការស្វែងរកអាហារមកចិញ្ចឹមជីវិតក៏ជាទុក្ខធំ ។
ការស្វែងរកអាហារចិញ្ចឹមជីវិតគឺជាទុក្ខ ប៉ុន្តែកុំឲ្យទុក្ខជាន់លើទុក្ខ ទុក្ខត្រួតលើទុក្ខនោះ បុគ្គលគួរស្វែងរកតាមផ្លូវសុចរិតទៀងត្រង់ទៅបានហើយ ចូរជាអ្នកកុំស្វែងរកតាមផ្លូវទុច្ចរិត ព្រោះអំពើអាក្រក់នាំឱ្យកើតទុក្ខទាំងការស្វែងរកផង និងទុក្ខព្រោះបានទ្រព្យដោយសារតែទុច្ចរិតកម្មនោះផង ពោលគឹទុក្ខទាំងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងបន្តរហូតដល់បរលោកទៀត។
សមដូចពុទ្ធភាសិតដែលព្រះអង្គទ្រង់សម្ដែងចំពោះព្រហ្មណ៍ម្នាក់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ អ្នកចូលមកដើម្បីប្រយោជន៍ណា ចូរអ្នកញ៉ាំងប្រយោជន៍នោះឲ្យបានសម្រេចចុះ។
ដូចជីវិតរបស់យើងអ៊ីចឹង មិនមែនកើតមកដើម្បីតែស្លាប់ទេ គឺកើតមកដើម្បីរស់ ហើយរស់ដើម្បីប្រព្រឹត្តនូវសេចក្ដីល្អ មិនមែនដើម្បីមើលងាយមើលថោកអ្នកដទៃ ច្រណែនឈ្នានីសគេ ចងអាឃាត ព្យាបាទ ចងគំនុំគំកួនអ្នកដទៃទេ គឺដើម្បីស្វែងរកទីពឹងសម្រាប់ខ្លួនឯង កុំបោះបង់ខ្លួនឯងចោលឲ្យសោះ កុំធ្វើខ្លួនឯងឱ្យដូចជាឈើស្អុយ ដែលបណ្ដែតទឹកតាមទន្លេឡើយ ព្រោះអំពើទាំងនេះគ្មានន័យខ្លឹមសារអ្វីសម្រាប់ជីវិតទេ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ