មនុស្សនៅក្នុងលោកនេះទាំងបព្វជិត ទាំងគ្រហស្ថសុទ្ធតែជាបុថុជ្ជន គ្រាន់តែអ្នកបួសលោកមានកិលេសស្រាលជាងគ្រហស្ថបន្តិចព ព្រោះលោកមិនជាប់ជំពាក់ទៅដោយទ្រព្យសម្បត្តិពោលគឹ មិនធ្ងន់ទៅដោយវត្ថុកាម និងកិលេសកាមពេកទេ ។ ដូច្នេះបើជាបុថុជ្ជនចៀសមិនផុតពីទង្វើល្អខ្លះ អាក្រក់ខ្លះទៅតាមអំណាចនៃចិត្តនោះឡើយ ។
ត្រង់នេះចង់បង្ហាញថា បុគ្គលដែលបានទទួលការលើកតម្កើងថាជាមនុស្សល្អ ក៏ធ្លាប់ធ្វើអាក្រក់ខ្លះដែរមិនខាន បើមិនធ្វើដោយកាយ ក៏គង់មាននៅក្នុងចិត្ត ។ ឯបុគ្គលដែលគេគ្រប់គ្នាឃើញថាជាមនុស្សអាក្រក់ ក៏គង់ធ្លាប់បានធ្វើល្អខ្លះដែរពីមុនមក ហើយតទៅខាងមុខក៏អាចជាមនុស្សល្អពិតប្រាកដបាន ព្រោះហេតុនោះបានជាលោកដាស់តឿនទៅមនុស្សទូទៅមិនគួរប្រញាប់វិនិច្ឆ័យបុគ្គលណាដោយគ្រាន់តែឃើញការធ្វើខុសម្តងឬពីរដងនោះឡើយ ហើយក៏កុំគិតថា គេនឹងជាមនុស្ស បែបនេះរហូតតទៅក្នុងមួយជីវិតរបស់គេនោះឱ្យសោះ ។
អ្នកឆ្លាតរមែងស្គាល់កាលៈទេសៈថា មនុស្សអាក្រក់កាលដែលគេដឹងខ្លួនហើយ មិនមែនថាគេអាចក្លាយជាមនុស្សល្អវិញមិនបាននោះទេ ដូច្នេះយើងគួរឲ្យឱកាសដល់គេដើម្បីបានត្រឡប់ខ្លួនមកជាមនុស្សល្អវិញ គឺជាការប្រសើរបំផុត ។
សាធុជនគួរគិតជានិច្ចថា អតីតកាលនិងបច្ចុប្បន្នអាចមិនដូចគ្នាឡើយ ព្រោះមនុស្សយើងដូរផ្លាស់ ផ្លាស់ប្តូរជានិច្ចតាមសភាពគុណធម៌ដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់គេ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ