សូមកូនៗចងចាំឱ្យជាក់ក្នុងចិត្តថា មាតាបិតាជាអ្នកមានព្រហ្មវិហារធម៌៤ និងសង្គហធម៌៥ ចំពោះបុត្រធីតាគ្រប់រូប។ លោកទាំងទ្វេបានចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាកូន ជាអ្នកមានឧបការគុណដ៏ធំធេងចំពោះ ពុំអាចគណនាបានឡើយជាអនន្តគុណ គុណធ្ងន់ដ៏ក្រៃលែង អនេកប្បគុណ គុណច្រើនរាប់មិនអស់ អសមគុណ គុណប្រៀបស្មើពុំបាន អប្បមាណគុណ គុណប្រមាណមិនបាន។
១-ឪពុកម្តាយតែងហាមប្រាមកូនឲ្យវៀរចាកអំពើបាបទាំងឡាយ ពោលគឺវៀរចាកការសម្លាប់សត្វ បៀតបៀនព្យាបាទអ្នកដទៃ លួចឆក់ប្លន់ កេងប្រវ័ញ្ចទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកដទៃការប្រព្រឹត្តល្មើសរំលោភប្រពៃណីលើប្រពន្ធកូនអ្នកដទៃ ការនិយាយកុហក ឆបោកអ្នកដទៃ ព្រមទាំងវៀរចាកការសេពគ្រឿងស្រវឹង ឬគ្រឿងញៀនផ្សេងៗ មួយអន្លើដោយល្បែងពាលា អាវាសែគ្រប់ប្រភេទ ដែលនាំមកនូវសេចក្ដីវិនាសអន្តរាយដល់ខ្លួន និងសង្គមគ្រួសារ ។
២-ឪពុកម្តាយតែងដឹកនាំកូនឲ្យធ្វើអំពើសុចរិតដូចជា ការធ្វើទាន រក្សាសីល ការចេះគោរពម្ដាយឪពុក ព្រះសង្ឃ ចាស់ទុំ ឧត្ដមព្រឹទ្ធាចារ្យ ត្រកូលរៀមច្បង ។
៣-កាលបើកូនមានវ័យល្មមនឹងសិក្សា ឪពុកម្ដាយ តែងតែខ្នះខ្នែងបញ្ជូនកូនឲ្យទៅរៀនសូត្រតាមសាលានានា និងជួយជំរុញលើកទឹកចិត្តឲ្យកូនស្រឡាញ់ពេញចិត្តចំពោះការសិក្សា ទាំងផ្នែកពុទ្ធចក្រ និងអាណាចក្រ ជាពិសេស មុខវិជ្ជាដែលសង្គមត្រូវការនាបច្ចុប្បន្ននេះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះគាត់ថែមទាំងពន្យល់អំពីផលវិបាកនៃភាពល្ងង់ខ្លៅ ដែលជាមាគ៌ាមួយឈានទៅរកភាពថោកទាប។ ដូច្នេះមានតែចំណេះដឹងប៉ុណ្ណោះ ដែលឲ្យធ្វើយើងមានកិត្តិយសថ្លៃថ្លា មានគេគោរពរាប់អាន និងអាចជួយលើកស្ទួយវង្សត្រកូល ជាតិ សាសនា ឲ្យបានរុងរឿង។
៤-មាតាបិតា កាលបើដឹងថា កូនរបស់ខ្លួនចម្រើនវ័យសមល្មមមានគូស្រករហើយ គាត់តែងតែរៀបចំទុកដាក់កូនចៅឲ្យមានភរិយា ស្វាមី ទៅតាមសមត្ថភាព ធនធានពូជពង្សវង្សត្រកូល និង តាមប្រពៃណីរបស់ខ្លួន។
៥-ឪពុកម្តាយតែងចែករំលែកទ្រព្យសម្បត្តិកេរមត៌ករបស់ខ្លួនតាមសម័យកាលគឺ ចែកឲ្យកូនដើម្បីបានជាទុនសម្រាប់គ្រួសារថ្មីនេះ ។
គុណបំណាច់ទាំង៥យ៉ាងនេះលោកហៅថា សង្គហធម៌របស់មាតាបិតាមានចំពោះបុត្រធីតាគ្រប់រូបមិនរំលងឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ