កុលបុត្រដែលមានសទ្ធាជ្រះថ្លាបូជាកាយផ្ញើខ្លួនក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាបួសជាសង្ឃព្រោះតែឃើញទោសក្នុងកាម និងប្តេជ្ញាដើរឆ្ពោះទៅរកផ្លូវសុខគឺការធ្វើឱ្យជាក់ច្បាស់នូវព្រះនិព្វាន ។ តែបើបួសហើយមានចិត្តច្រណែនឈ្នានីស បៀតបៀនបុគ្គលដទៃ មិនមែនជាបព្វជិត មិនមែនជាសមណៈឡើយ ។
ក្នុងឆាកជីវិតរបស់អ្នកបួស គឺដើរក្នុងផ្លូវដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ មានមេត្តា មិនមានការបៀតបៀនសត្វដទៃ មិនមានផ្ទះសម្បែង មិនមានការអាល័យទ្រព្យ អាល័យគ្រួសារ មានសេចក្ដីព្យាយាមចេញចាកកាមជានិច្ច មានការយល់ត្រូវ និងការត្រិះរិះត្រូវ ធ្វើតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូជាអ្នកនាំផ្លូវ ទ្រោលនូវប្រទីបដ៏ភ្លឺស្វាងឆ្ពោះទៅរកទីបំផុតនៃផ្លូវគឺទីរំលត់ទុក្ខទាំងពួង ដែលអ្នកបួសត្រូវតែខំដើរទើបបានទៅដល់ទីនោះ ។
ព្រះសង្ឃជាអ្នកវៀរចាកបាបអកុសលទាំងពួង អ្នកបួសជាអ្នកស្វែងរកសន្តិភាពសម្រាប់ជីវិតរបស់ខ្លួន និងសង្គមសត្វលោក ជាអ្នកធ្វើសង្គ្រាមជាមួយសត្រូវធំគឺកិលេសដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួន ជាអ្នកយកឈ្នះកិលេសធំទាំងនោះឱ្យបានទើបឈ្មោះថាជាសមណៈពិតប្រាកដ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ