តាមធម្មតារបស់សប្បុរសលោកមិនដែលបៀតបៀន ចាក់ដោត ឬចងពៀរអ្នកដទៃឡើយ ប៉ុន្តែលោកតែងចង្អុលបង្ហាញផ្លូវណាដែលជាប្រយោជន៍នាំឱ្យសព្វសត្វឱ្យបានសុខក្នុងលោកទាំងពីរគឺ លោកនេះផង និងលោកខាងមុខផង។ ទ្រឹស្តីទាំងនេះរួមនៅត្រឹមគោលធម៌៤យ៉ាងគឺៈ
១-សប្បុរិសូបសំសេវៈ សេពគប់សប្បុរស គឺលោកអ្នកប្រព្រឹត្តល្អដោយកាយ វាចា ចិត្តជាប្រក្រតី
២- សទ្ធម្មស្សវនៈ ស្តាប់ពាក្យប្រៀប្រដៅរបស់បណ្ឌិតអ្នកប្រាជ្ញដោយគោរព
៣-យោនិសោមនសិការៈ ត្រិះរិះឱ្យស្គាល់របស់ល្អ ឬអាក្រក់ដោយឧបាយដែលត្រូវ
៤- ធម្មានុធម្មប្បដិបត្តិ ប្រតិបត្តិធម៌សមគួរដល់ធម៌ដែលបានត្រិះរិះឃើញហើយ ។
សប្បុរសក្នុងទីនេះលោកសំដៅយកបុគ្គលអ្នកប្រព្រឹត្តល្អដោយកាយ វាចា ចិត្ត ប៉ុន្តែសម្រាប់ក្នុងទីដទៃលោកសំដៅយកបុគ្គលអ្នកមានសន្តានចិត្តស្ងប់រម្ងាប់ក៏មាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយបុគ្គលដែលនឹងបាននាមថា សប្បុរសនោះគឺជាមនុស្សល្អ អ្នកប្រព្រឹត្តតែអំពើសុចរិត សូម្បីតាមរូបស័ព្ទក៏បានកំណត់យកថា បុរសល្អ ឬមនុស្សល្អ។
ពាក្យថាល្អនោះ គឺមនុស្សមិនអាក្រក់ ពោលគឺមិនប្រព្រឹត្តសេចក្តីអាក្រក់ សេចក្តីនាំឱ្យវិនាស ជាអ្នកប្រព្រឹត្តល្អគួរជាទីរាប់អាននៃអ្នកផងទាំងពួង បុគ្គលប្រភេទនេះហៅថា សប្បុរស។
ចែករំលែកព័តមាននេះ