បានជានៅក្នុងទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបំភ្លឺតែពីរឿងសេចក្តីទុក្ខយ៉ាងពិស្តារនោះ ក៏ព្រោះតែ អាយុជីវិតយើងនេះជារបស់មិនទៀង ជារបស់នាំទុក្ខ មានការប្រែប្រួល ផ្លាស់ប្តូរទៅជាធម្មតា ផ្លាស់ប្តូរពីតូចទៅធំ ពីក្មេងទៅចាស់ ពីចាស់ទៅជរា ពីជរាទៅឈឺ…
បានជានៅក្នុងទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាបំភ្លឺតែពីរឿងសេចក្តីទុក្ខយ៉ាងពិស្តារនោះ ក៏ព្រោះតែ អាយុជីវិតយើងនេះជារបស់មិនទៀង ជារបស់នាំទុក្ខ មានការប្រែប្រួល ផ្លាស់ប្តូរទៅជាធម្មតា ផ្លាស់ប្តូរពីតូចទៅធំ ពីក្មេងទៅចាស់ ពីចាស់ទៅជរា ពីជរាទៅឈឺ ពីឈឺទៅស្លាប់គ្មានសត្វលោកណាចៀសផុតគេចរួចបានឡើយ ។
សេចក្តីនេះបណ្ឌិតលោកចង់អប់រំថា របស់ណាដែលមិនទៀងទាត់ របស់នោះជាទុក្ខ របស់ណាជាទុក្ខ របស់នោះគឺមិនមែនជារបស់ខ្លួន ព្រោះអាការទាំងអស់របស់ជីវិត វាសុទ្ធសឹងតែមិននៅក្រោមអំណាចនៃការបង្គាប់បញ្ជារបស់អ្នកណាឡើយ ដូច្នេះហើយទើបអាចនិយាយបានថា វាជារបស់មិនមែនខ្លួន បើសិនជាយើងប្រកាន់រឹងត្អឹងថាជារបស់ខ្លួនយើងនោះ ប្រាកដជាមានសេចក្តីទុក្ខកាន់តែខ្លាំងឡើងមិនខាន ។
បើបុគ្គលយល់ថា ជីវិតនេះជារបស់មិនទៀង ជាទុក្ខ ជាអនត្តាប្រាកដហើយនោះ តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីឲ្យជីវិតរបស់យើងប្រព្រឹត្តទៅប្រកបដោយប្រយោជន៍ មានន័យ មានខ្លឹមសារ គឺត្រូវព្យាយាមប្រឹងប្រែងប្រមូលនូវអំពើល្អទាំងឡាយយកមកទុកក្នុងជីវិតរបស់យើងឲ្យហើយទៅ ព្រោះជីវិតនេះវាមិននៅយឺនយូរប៉ុន្មានទេ បន្តិចទៀតគង់តែនឹងចាស់ គង់តែនឹងឈឺ គង់តែនឹងស្លាប់គ្រប់ៗគ្នា គ្មាននរណាម្នាក់រស់បានរហូតជាដាច់ខាត ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ