ដូចពាក្យចាស់លោកពោលថា មនុស្សយើងគេយកសម្តី បើសម្តីពោលទៅហើយត្រូវធ្វើឱ្យបាន ស៊ូក្ស័យប្រាណមិនលេបសម្តីខ្លួនឡើយ។ នៅក្នុងទ្រឹស្តីពុទ្ធសាសនាបានពោលអំពីទោសនៃអ្នកដែលនិយាយមិនប្រកាន់ពាក្យសច្ចៈ និយាយពាក្យឡេះឡោះឥតបានការ ពាក្យអសុរោះ និយាយញុះញង់ ចាក់ដោត និយាយបែបបៀតបៀន…អ្នកមានវាចាអាក្រក់បែបនេះនឹងមានកំណើតជាប្រេតពិតប្រាកដ។…
ដូចពាក្យចាស់លោកពោលថា មនុស្សយើងគេយកសម្តី បើសម្តីពោលទៅហើយត្រូវធ្វើឱ្យបាន ស៊ូក្ស័យប្រាណមិនលេបសម្តីខ្លួនឡើយ។ នៅក្នុងទ្រឹស្តីពុទ្ធសាសនាបានពោលអំពីទោសនៃអ្នកដែលនិយាយមិនប្រកាន់ពាក្យសច្ចៈ និយាយពាក្យឡេះឡោះឥតបានការ ពាក្យអសុរោះ និយាយញុះញង់ ចាក់ដោត និយាយបែបបៀតបៀន…អ្នកមានវាចាអាក្រក់បែបនេះនឹងមានកំណើតជាប្រេតពិតប្រាកដ។ សូមលើកយកនិទានមកបញ្ជាក់ដូចតទៅ៖
សម័យមួយព្រះនារទត្ថេរសួរទៅពួកប្រេតដែលមានខ្លួនប្រាណដូចមនុស្ស មានពណ៌សម្បុរស្អាតល្អ តែមាត់ដូចជ្រូកថា កាយទាំងមូលរបស់អ្នក មានសម្បុរដូចមាស មានរស្មីភឺ្លស្វាងសព្វទិស តែមាត់របស់អ្នកដូចមាត់ជ្រូក តើកាលពីជាតិមុន អ្នកបានធ្វើអំពើដូចម្តេច ។
ប្រេតតបថា បពិត្រព្រះនារទៈ ខ្ញុំជាបុគ្គលបានសង្រួមកាយ តែមិនសង្រួមវាចាពោលពាក្យឥតប្រយោជន៍ដោយប្រការផ្សេងៗ ព្រោះហេតុនោះ បានជាខ្ញុំមានសម្បុរកាយដូចមាស តែមានមាត់ដូចជ្រូកបែបនេះ ដូចលោកម្ចាស់បានឃើញស្រាប់ហើយ។ បពិត្រព្រះនារទៈ ខ្ញុំសូមទូលរឿងនោះដល់លោកម្ចាស់ សូមលោកម្ចាស់កុំធ្វើបាបដោយមាត់ កុំមានមាត់ដូចមាត់ជ្រូកឡើយ ។
សូមលោកម្ចាស់ពោលតែពាក្យពិតត្រង់ ពាក្យត្រឹមត្រូវទៅបានហើយ សូមលោម្ចាស់ចូរជាអ្នកខ្លាចបាប ខ្លាចអំពើអាក្រក់ ភ័យនៅក្នុងវដ្តសង្សារ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ