រឿងខឹង រឿងទោសៈកប់ត្រាំជាប់នៅក្នុងចិត្តនេះមិនដែលទទួលបានផលល្អទេដូចពាក្យចាស់លោកពោលថា ខឹងខុស ខឹងខូច ខឹងខាត ខឹងក្រោធជាគ្រឿងជំរុញបង្កផលអាក្រក់ចូលមកយ៉ាងច្រើន។ ការខឹងក្រោធនេះមានតែធ្វើឲ្យកើតសេចក្តីវិនាសខូចខាត មិនមានផលអ្វីល្អទេ ទើបគួរកម្ចាត់ចោលឱ្យអស់ពីខន្ធសន្តាន មិនត្រូវទុកឲ្យកើតមាននោះឡើយ ។ តទៅនេះជាគ្រោះថ្នាក់៦យ៉ាងនៃអ្នកខឹងច្រើនៈ
១-គ្រោះកាចអ្វីស្មើនឹងទោសៈមិនមាន កំហុសអ្វីស្មើនឹងទោសៈមិនមាន ។
២-អ្នកក្រោធខឹងរមែងមិនដឹងប្រយោជន៍ រមែងមិនឃើញធម៌អ្នកប្រាជ្ញ ។ បុគ្គលដែលត្រូវសេចក្តីក្រោធគ្របសង្កត់ហើយ មានតែភាពងងឹតសូន្យសុង។
៣-បុគ្គលក្រោធធ្វើនូវអំពើអាក្រក់បានដោយងាយ ប៉ុន្តែលុះដល់ក្រោយមកកាលបើបាត់ក្រោធហើយ ក៏មានការក្តៅក្រហាយស្តាយក្រោយក្តៅអន្ទះអន្ទែងដូចជាត្រូវភ្លើងឆេះ
៤-មនុស្សក្រោធ រមែងសម្តែងអាការមុខក្រញឹងខឹងក្រញូវ បាត់ស្អាតអស់ កាលណា សេចក្តីក្រោធសម្តែងនូវអានុភាពពេញទំហឹងហើយ អ្នកក្រោធនោះរមែងមិនខ្លាចអ្វីឡើយ ការខ្មាសអៀនក៏មិនមាន ការគោរពក៏មិនមាន គេរមែងធ្វើនូវអំពើវិនាសដោយប្រការផ្សេងៗ ប្រៀបដូចភ្លើងឆេះព្រៃឬឆេះភូមិអ្នកស្រុករាលដាលដ៏វិនាសកម្មដូច្នោះឯង ។
៥-បុគ្គលក្រោធរមែងមានពណ៌សម្បុរមិនស្អាត ដេកនៅជាទុក្ខ រមែងបែកមិត្តល្អ អស់យស កេរ្តិ៍ឈ្មោះផ្សាយទៅមិនប្រសើរ។ បុគ្គលក្រោធមិនដឹងថាសេចក្តីក្រោធនោះ គឺជាភ័យដែលកើតឡើងក្នុងខ្លួនគេទេ លុះដល់ឈប់ក្រោធទើបមានវិប្បដិសារី ។
៦-មនុស្សក្រោធហ៊ានសម្លាប់ឪពុក សម្លាប់ម្តាយរបស់ខ្លួនឯង សម្លាប់ព្រះសង្ឃ សម្លាប់មនុស្សណាក៏បានសូម្បីតែខ្លួនឯងក៏ហ៊ានប្រហារដែរ ។
ព្រោះហេតុនោះបានជាពុទ្ធភាសិតបានបញ្ជាក់ថា បុគ្គលសម្លាប់អ្វីដទៃរមែងដេកកើតទុក្ខ មិនស្ងប់អារម្មណ៍ តែបើសម្លាប់សេចក្តីក្រោធឱ្យអស់ពីខន្ធសន្តានហើយ រមែងដេកនៅជាសុខរហូត ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ