លទ្ធិពុទ្ធសាសនាយកហេតុផលជាគោល
បរិស័ទគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានរមែងចាត់ទុកថា ព្រះសង្ឃជាស្រែបុណ្យដែលខ្លួនអាចផ្ញើបុណ្យកុសលតាមរយៈការធ្វើទានបាន ហើយបុណ្យកុសលនេះនឹងបានជាទីពឹងជួយឱ្យជួបសុខ ចម្រើនក្នុងលោកនេះផង និងលោកខាងមុខផង។ ការពិចារណាឃើញបែបនេះហើយក៏នាំគ្នាសស្រាក់សស្រាំចំណាយធនធានទៅតាមសទ្ធាជ្រះថ្លា និងលទ្ធភាពធ្វើបុណ្យសន្សំកុសលកប់ទុកក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាតរៀងមក ។ ការជឿចុះចិត្តស៊ប់ដោតជាប់ទៅក្នុងព្រះសង្ឃ ដែលជាអ្នកស្ថិតនៅក្នុងធម៌វិន័យ…
ចែករំលែកព័តមាននេះ