ទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាលោកបានណែនាំឱ្យមនុស្សគ្រប់រូបយកបញ្ញាជាធំសម្រាប់គ្រប់គ្រងអាយុជីវិត តែបើការរស់នៅខ្វះបញ្ញាហើយធ្វើកិច្ចការអ្វីមិនអាចទទួលបានលទ្ធផលគាប់ប្រសើរទេ។ តាមពិតទៅសូម្បីតែជំនឿក្នុងលទ្ធិអ្វីមួយមានជំនឿក្នុងសាសនាជាដើម ក៏លោកឱ្យយកបញ្ញានេះមកពិចារណារកការពិត ហេតុណាគួរជឿ ហេតុណាដែលមិនគួរជឿ ចៀសវាងការជឿដោយគ្មានហេតុផល តែបើបុគ្គលរស់នៅប្រាសចាកបញ្ញាហើយនឹងនាំជីវិតទៅរកភាពអវិជ្ជមាន ។
ដូចពុទ្ធភាសិតបានត្រាស់ថា ជនណាមិនមានបញ្ញា មានខ្លួនប្រាសចាកពីការចេះដឹង រស់នៅអស់មួយរយឆ្នាំ ការរស់នៅនៃជននោះ ពុំប្រសើរស្មើនឹងការរស់នៅត្រឹមតែមួយថ្ងៃនៃជនដែលមានបញ្ញា មានខ្លួនតម្កល់នៅក្នុងសេចក្តីចេះដឹង ។
ចំណុចនេះលោកចង់បញ្ជាក់ថា អ្នកដែលមានជីវិតរស់នៅអស់កាលយូរ តែពុំបានសិក្សាចំណេះវិជ្ជានានា ទាំងផ្លូវលោក ទាំងផ្លូវធម៌ មិនសេពគប់បណ្ឌិត សប្បុរសជាដើម បណ្តោយឱ្យជីវិតរស់នៅប្រាសចាកបញ្ញាដូច្នោះ គឺជាកម្សោយបំផុត បើរស់នៅយូរទៅ កាន់តែធ្វើឱ្យជីវិតអស់តម្លៃទៅ ។
តើមាននរណាខ្លះថា មិនស្រលាញ់ជីវិត? មិនពិបាកឆ្លើយទេ ការដែលពិបាកនិយាយនោះគឺពិបាកតែអ្នកដែលមិនព្រមយកបញ្ញាមកកែច្នៃជីវិតឱ្យថ្លៃថ្នូរនេះឯង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ