ការដែលមានចិត្តធ្ងន់ចុះស៊ប់ទៅក្នុងលក្ខណៈពិតរបស់សង្ខារថារបស់ទាំងឡាយទាំងពួងក្នុងលោកនេះសុទ្ធតែប្រព្រឹត្តទៅតាមហេតុ តាមបច្ច័យ ហើយលះបង់នូវសេចក្តីប្រកាន់ចោលបាន នេះរាប់ថាជាថ្នាំទិព្វដ៏ប្រសើរ សម្រាប់បំបាត់នូវសេចក្តីទុក្ខដ៏ក្តៅតាមផ្លូវចិត្ត ។ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្តែងថា ការមានហេតុផល ការមិនមានកង្វល់ ការមិនប្រកាន់នោះឯងជាឱសថដ៏ពិសិដ្ឋសម្រាប់កែរោគតាមផ្លូវចិត្ត ។
ព្រោះហេតុនោះយើងគប្បីធ្វើជាមនុស្សដឹងហេតុផល មានគុណធម៌នឹងជួយឱ្យចិត្តស្ងប់រម្ងាប់បានច្រើនណាស់ ព្រោះយល់ព្រមទៅតាមការពិតថា ផលរមែងមកតាមហេតុ ឬហេតុបង្កឱ្យ កើតផល ។ ផលល្អឬផលអាក្រក់ដែលយើងបានទទួលនោះ រមែងជាប់ទាក់ទងមកអំពីហេតុ ហេតុល្អបង្កឱ្យកើតផលល្អ ហេតុអាក្រក់បង្កឱ្យកើតផលអាក្រក់ ហើយហេតុនោះៗ យើងជាអ្នកធ្វើដោយខ្លួនឯង យ៉ាងហោចណាស់ក៏មួយចំណែកធំដែរ ដែលយើងជាអ្នកប្រព្រឹត្តផ្ទាល់ ។
នៅពេលដែលបានទទួល ផលល្អ មនុស្សយើងច្រើនតែប្រញិបប្រញាប់ទទួលយកដោយ ក្តីរីករាយ និងគិតថាជាលទ្ធផលនៃការងារដែលខ្លួនបានធ្វើ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលបានទទួលផលអាក្រក់វិញហេតុដូចម្តេចបានជាមិនសូវសុខចិត្តព្រមទទួល ហើយច្រើនតែទម្លាក់ទោសទៅឱ្យអ្នកដទៃទៀតផង ថាជាអ្នកបង្កហេតុនោះៗទៅវិញ ។
បុគ្គលមានហេតុផល រមែងមានចិត្តធ្ងន់ រឹងប៉ឹង ប្រាកដ ច្បាស់លាស់ ហើយព្រមទទួលយកទាំងផលល្អ ទាំង ផលអាក្រក់ ។ ការព្រមទទួលយកនូវហេតុផលតាមសេចក្តីពិតនោះឯង គឺជាកូនសោដ៏សំខាន់សម្រាប់ចាក់ចូលទៅរកការដោះស្រាយនូវបញ្ហា ដែលសុទ្ធតែជាបញ្ហាលំបាកៗ តែបើមិនព្រមទទួលយកនូវការពិតទេនោះប្រាកដជានឹងមានគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់ជីវិតហើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ