កុំធ្វេសប្រហែស កុំប្រមាទឱ្យសោះ គួរខិតខំបំពេញបុណ្យកុសល ខំសន្សំអំពើល្អឱ្យបានច្រើន ព្រោះមនុស្សយើង មានជីវិតប្រមាណខ្លីណាស់ តិចតួចស្តួចស្តើងណាស់ ឆាប់សឹករេចរឹល ឆាប់ធ្លុះធ្លាយពុកផុយណាស់ គឺមិនជាប់មាំទាំយូរអង្វែងទេ។…
កុំធ្វេសប្រហែស កុំប្រមាទឱ្យសោះ គួរខិតខំបំពេញបុណ្យកុសល ខំសន្សំអំពើល្អឱ្យបានច្រើន ព្រោះមនុស្សយើង មានជីវិតប្រមាណខ្លីណាស់ តិចតួចស្តួចស្តើងណាស់ ឆាប់សឹករេចរឹល ឆាប់ធ្លុះធ្លាយពុកផុយណាស់ គឺមិនជាប់មាំទាំយូរអង្វែងទេ។
បុគ្គលដែលស្លាប់បាត់បង់ជីវិត ពុំមែនសុទ្ធតែជាអ្នកក្រស្លាប់ដោយអត់បាយ អត់ទឹកនោះទេ អ្នកមានខ្លះក៏ស្លាប់នៅលើគំនរទ្រព្យសម្បត្តិដែរ ដូច្នេះជីវិតនេះត្រូវសេចក្តីទុក្ខចោមរោមគ្របសង្កត់ជិះជាន់គ្រប់ពេលវេលា ឥតមានទំនេរស្រាកស្រាន្តសោះឡើយ ។
ដរាបណា មនុស្សនៅមានអវិជ្ជា តណ្ហាបិទបាំង សេចក្តីទុក្ខរមែងគ្រប់សង្កត់គ្រប់យ៉ាងក៏នៅមានដរាបនោះគឺ ទុក្ខព្រោះសេចក្តីស្លាប់ ជាសេចក្តីទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងក្លាបំផុត ។
សេចក្រីនេះបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា នៅពេលមនុស្សយើងជិតស្លាប់ អវយវៈទាំងអស់នៅក្នុងរូបកាយឈប់ធ្វើការទៅតាមមុខងាររបស់ខ្លួន ឈប់ទទួលប្រតិបត្តិការទៅតាមការបង្គាប់បញ្ជារបស់ចិត្តទៀតហើយ។ ព្រោះនៅពេលនោះ ភ្នែកស្រវាំង ឈប់ទទួលអារម្មណ៍ពីភ្នែក, ត្រចៀកហ៊ឹងណែនឈប់ទទួលសំឡេង, ច្រមុះបាត់ធុំក្លិន, អណ្តាតឈប់ទទួលរសជាតិ, រាងកាយក៏ឈប់ទទួលធាតុក្តៅត្រជាក់ទៀតហើយ។
ខណៈនេះនៅសល់តែខ្យល់ដកចេញទៅក្រៅច្រើន ចូលមកក្នុងខ្លួនវិញតិច ម្ល៉ោះហើយ ចិត្តដែលនៅអាស្រ័យជាមួយនឹងខ្យល់នោះយ៉ាងតិចតួចបំផុតនេះ ក៏តែងធ្វើឱ្យកាយរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងក្លារកអ្វីប្រៀបពុំបានឡើយ ។
ជីវិតទាំងអស់ទាំងអ្នកមាន ទាំងអ្នកក្រ គឺមានសភាពបែបនេះឯង
ចែករំលែកព័តមាននេះ